Είμαι πιο δυνατή απ' όσο νομίζεις

Κεφαλαιο 7ο~ she is your f*cking daughter

Ακουστε το δεν είναι άσχετο το τραγούδι
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σιγά σιγά άρχισε να πλησιάζει και εκεί που ήμασταν χιλιοστά μακριά

Μα:- Αγαπητή μου έτοιμο το δείπνο
Και τότε σαν να ξύπνησα απο τον λήθαργο μου απομακρύνθηκα από αυτόν είπαμε τέλος ο Στέλιος δεν πρόκειται να ξανά πληγωθώ από αυτόν

-Πρέπει να πάμε κάτω
Είπα και άρχισα να περπατάω προς την πόρτα

Στελ:- Αποφάσισες το Δημόσιο σχολείο γιατί δεν ήθελες να νιώθεις η πριγκίπισσα στο κάστρο αλλά ούτε και η διαφορετική στο ιδιωτικό
Είπε απλά και εγώ γύρισα απότομα το κεφάλι μου και τον είδα να έχει ένα νικητήριο χαμόγελο εγώ απλά τον κοίταξα ψυχρά

-Πρέπει να πάμε
Είπα και βγήκα απο το δωμάτιο
Πρέπει να είμαι πιο προσεκτική μαζί του δεν πρέπει να καταλάβει τι νιώθω αποκλείεται

Μα γιατί ρε Χαρά? Σου συμπεριφέρεται μια χαρά και δεν θα είναι όπως την προηγο-

Φωνούλα σκάσε μην σε σπάσω είπαμε Στέλιος ΤΕΛΟΣ

Μα:- Μπορείτε να καθίσετε στις θέσεις σας παρακαλώ
Είπε και εγώ και ο Στέλιος καθίσαμε δίπλα δίπλα αλλά τότε ο Στέλιος σηκώθηκε απότομα... ΠΟΛΥ απότομα

Έφτασε το σκατό στην κάλτσα να πούμε

Αυτό ακριβώς Πεπίτα και τότε τείνει το χέρι του

Στελ:- Είμαι πολύ αγενής το όνομα μου είναι Στέλιος κυρία
Είπε και απευθύνθηκε στην μητέρα μου, αυτή του χαμογέλασε

Μα:- Χάρηκα Ευγενία
Απάντησε και αυτή ευγενικά τότε γύρισε στον πατέρα μου

Στελ:-Χάρηκα κύριε
Είπε και ο πατέρας μου του έδωσε και αυτός το χέρι

Μπα:- Αντρέας, παρομοίως νεαρέ μου
Συστήθηκε και τότε έκατσε κάτω, εγώ χαμογέλασα περήφανη μπράβο καμάρι μου

Στελ:-Είδες μια χαρά τα πάω
Μου ψιθύρισε στο αυτί και εγώ του έγνεψα θετικά, τότε άρχισαν να σερβίρονται τα φαγητά
[...]
Η ώρα περνούσε με τον Στέλιο και τους γονείς μου να συζητάνε και εγώ καθώς βαριόμουν καμπούριασα,εκείνη την στιγμή η μητέρα μου άρχισε να κάνει σαν υστερική

Μα:- Χαρά δεν το πιστεύω! Καμπουριάζεις? Ίσιοσε την πλάτη σου αγαπητή μου, σήκωσε το κεφάλι σου και για όνομα του Θεού χαμογέλα λίγο τόσα χρόνια κάναμε να στα διδάξουμε αυτά δε~
Και τότε τα νεύρα μου χτύπησαν κόκκινο θεέ μου δώσε μου υπομονή

-Να με συγχωρείτε μητέρα αλλά δεν νομίζω να σας ζήτησα ποτέ να με μάθεις να ζω λες και είμαι καμία πριγκίπισσα
Είπα ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής ελάχιστα

Μα:-Ανεδέστατη δεν το πιστεύω ότι ξόδεψα τόσο χρόνο για να σε μάθω να φέρεσαι και εσύ τίποτα ούτε καν μπροστά σε καλεσμένους

-Δεν με νοιάζουν οι τρόποι μητέρα βαρέθηκα να κάνω την κούκλα από πορσελάνη
Είπα και τότε με χαστούκισε, τοτε σηκώθηκε ο Στέλιος εξαγριωμένος

Στελ:- ΠΑΣ ΚΑΛΑ? ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΆ ΣΟΥ ? ΕΊΝΑΙ ΚΟΡΗ ΣΟΥ ΓΑΜΩ ΞΥΠΝΑ ΛΙΓΟ
Φώναξε εξαγριωμένος καθώς με πλησίαζε , εγω δεν έκανα τίποτα απλά έσφιξα τα μάτια μου για να μην κυλήσουν τα δάκρυα μου ο Στέλιος το είδε και την κοίταξε ακόμα πιο θυμωμένος

Μα:- Στην αρχή σε συμπάθησα τώρα όμως κομμένες οι παρέες με την κόρη μου εξω απ'το σπίτι μου αμέσως
Είπε η μητέρα μου και του έδειξε την πόρτα

Ο Στέλιος με κοίταξε με ένα ύφος σαν να με ρωτούσε αν είμαι καλά και εγώ του έγνεψα καταφατικά αυτός έφυγε απο το σπίτι και κοπάνησε την πόρτα πίσω του εγώ έφυγα γρήγορα στο δωμάτιο μου κλειδώθηκα μέσα άνοιξα το παράθυρο και άρχισα να κλαίω... βουβά... πολλές φορές εχω κλάψει κλεισμένη στο δωμάτιο μου βουβά

Σηκώθηκα από το πάτωμα πείρα το τεράστιο αντρικό φούτερ μου και το σορτσάκι -παντελονάκι μου που τα εχω για πιτζάμες και άρχισα να ξεντύνομαι έβγαλα και το σουτιέν και ήμουν γυρισμένη πλατη στο παράθυρο
Οταν
.
.
.
To be continued
Λοιπόν γοργονίτσες αυτο ήταν το κεφάλαιο ελπιζω να σας άρεσε τι μπορεί να έγινε εκείνη την στιγμή θέλω γνώμες

Και τα λέμε την επόμενη φορά μην ξεχάσετε 🌟 και 💬 🌹🌈

~g~