❤အားကိုးမယ္ေနာ္❤
{ep-2}
-က်ေတာ္လဲ အမွတ္တမဲ့ျဖစ္သြားတာမို႔ လန္႔သြားၿပီး သူ႔ကိုက်ေတာ့ဘက္လွည့္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနားေလးမွာ ေသြးနဲနဲစို႔သြားတာျမင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္
"ကိုကို တမင္လုပ္လိုက္တာမဟုပ္ပါဘူး မေတာ္တဆထိသြားတာပါ"
"ေဘဘီသိပါတယ္"
"လာ ကိုကို ေဆးျပန္ထည့္ေပးမယ္"
-သူ႔လက္ကိုဆြဲကာ အခန္းထဲေခၚသြားေတာ့ ခေလးေလးတေယာက္လို လိုက္လာသည္ အနာကိုေဆးလိမ္းေပးေတာ့ နာၿပီးတြန္႔႔သြား႐ွာသည္
"ကိုကို ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ ေဘဘီမ်က္ႏွာလွလွေလး ဒဏ္ရာျဖစ္သြားၿပီ"
"ရပါတယ္"
-ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆိုးစိတ္ဆိုး အရမ္းဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့ ကိုကို႔ကို အရမ္းခ်စ္ပါသည္ ကိုကိုကလည္း ညီအရင္းတေယာက္လို ခ်စ္႐ွာသည္ က်ေတာ္သိတတ္စတည္းက တြယ္တာခဲ့ရသူက ကိုကိုတေယာက္တည္း ႐ွိတာပါ
"အရမ္းနာေနလား ေဘဘီ"
"မနာေတာ့ပါဘူး ကိုကိုရဲ႕"
"ကိုကို ရန္ျဖစ္တာမႀကိဳက္မွန္းသိရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔ရန္ျဖစ္လာရတာလဲ"
"သူတို႔က ေဘဘီကို အေဖအေမ မ႐ွိတဲ့ လမ္းေဘးကေကာင္လို႔ေျပာၾကလို႔ပါ အ့လိုေျပာတာေတာင္ ကိုကိုစိတ္ဆိုးမွာစိုးလို႔ ေဘဘီသည္းခံေနပါေသးတယ္ ဒါမဲ့ သူတို႔ကထပ္ေျပာတယ္ ကိုကိုက အခ်ိန္တန္ရင္ ေဘဘီကိုစြန္႔ျပစ္သြားမွာ တဲ့"
"အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာ ကိုကို ေဘဘီကို ဘယ္ေတာ့မွမစြန္႔ျပစ္ပါဘူး"
"သူတို႔ေျပာတာက..."
"ဘာေျပာၾကေသးလို႔လဲ"
"ကိုကိုက အခ်ိန္တန္ရင္ မိန္းမယူမွာပဲတဲ့ အ့က် ေဘဘီကို ခုလိုခ်စ္မွာမဟုပ္ေတာ့ဘူး တဲ့"
"ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ ကိုကိုက ဘာလို႔မိန္းမယူရမွာလဲ ေဘဘီသာ တျဖည္းျဖည္းအရြယ္ေရာက္လာၿပီ မၾကာခင္ရည္းစားေတြ ဘာေတြထားလာေတာ့မွာ"
"ရည္းစားမထားပါဘူး ေဘဘီကကိုကို႔ကိုပဲခ်စ္တာ"
"ေျပာတာပဲ ေဘဘီေလး တကယ္လို႔႐ွိလာရင္လဲ ကိုကို႔ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရမယ္ေနာ္"
"😳"
