Whom You Forgot

Kabanata 4

HINDI ko alam kung paano ako nakarating sa aming bahay. Naramdaman ko nalang na may mga maliliit na bisig ang yumakap sa aking binti,

It's Zohar.

Lumuhod ako upang mayakap siya.

"Baby, andito na si ate" wika ko sa pagitan ng aming yakap.

Hinarap ko siya at hinawakan sa mukha "Kumain ka na?" tanong ko rito

Tumango siya at ngumiti.

Ang sarap pagmasdan ng ngiti niya, nakakagaan sa pakiramdam. Hinaplos ko ang maliit nitong mukha

"Mabuti naman. Pasensya na kung medyo natagalan si ate ha, may ginawa lang kasi sa school" paliwanag ko sa kanya.

Alam kong naiintindihan niya ako. Madalas kasi talagang nangyayari na late akong nakakauwi dahil sa maraming aktibidad sa Institusyon.

Wala naman akong naririnig na kahit anong reklamo sa kanya ngunit nakikita ko kung paano siya mag-alala sa tuwing matagal akong nakakauwi.

Sobrang nakakalungkot lang talaga, bukod kasi sa pagtawag nitong "Ate" sa akin, pinipigilan niya ang sarili niyang bumigkas pa ng ibang salita.

Hindi ko alam kung bakit. Pinatingin ko na siya sa Doctor ngunit sinabing wala silang nakitang kahit anong komplikasyon sa kanya.

Napabuntong hininga ako,

Tila naubos lahat ng enerhiya ko dahil sa mga nangyari ngayong araw na ito.

Mula sa aking panaginip
Yung nangyari sa sasakyan
Ang paghalik sa akin ng lalaki
Kay Dixie
Mga nangyari sa loob ng pavilion
at ang paglitaw ng magkapatid na Salvatore.

I sighed again. This day was so tiring, I can't even think of any reason why these things are happing to me.

My hands instantly hold my necklace with my eyes that are closed.

Please— Ina... Ama... guide me this time—

I was about to stand up from kneeling but my knees got pulled back by unknown force invisibly hitting me—

Oh Hell—

Bigla akong napatakip sa aking tenga.

Sh*t ang sakit— I can hear some voices out of nowhere.

Broken things, laughters and cries.

Where the hell those came from?!
What the hell is happening?!

May kaukulang epekto sa akin ang mga naririnig ko.

Sobrang sakit— Hindi ko alam kung saan but I can feel my body ached because of the pain from the sudden attack

Napatingin ako sa gawi ni Zohar nang makarinig ako nang pagabagsak ng isang bagay.

"Zohar!" muntikan na siyang mabagsakan ng isang malaking vase na nasa gilid nito.

Gumapang ako papalapit sa kanya.

I can't stand, namamanhid ang mga paa ko, namimilipit na ako dahil sa sobrang sakit

"Argh!" hindi ko na kaya— nanghihina ang aking katawan dahil sa pwersang hindi ko alam kong saan nanggaling.

Ngunit pinagsikapan ko pa ring makalapit sa bata.

Bumagal ba ang oras o sadyang bumagal lang ang kilos ko?

F*ck Eury common— Move!

I was about to reach the hand of Zohar but suddenly his body fell in the floor—