ARKANA BAKMA

-2-

İşlerim erken bittiği için yarım saat kadar erken çıktım ofisten. Çok trafik olur bu saatlerde hem de zamanım varken sahile ineyim dedim , boş bir banka oturdum ve ne düşündüğümü bile bilmeden öylece düşündüm hiç bilmediğim insanlar geldi aklıma , hiç tanımadığım bilmediğim insanların mutlu hayatları, mutlu ilişkileri , evleri... Şu sıralar o kadar uzağımki mutlu hayata, güzel bir ilişkiye , düzenli bir hayata . Ve hep yalnız olduğum geldi aklıma , etrafımın insanlarla dolu olduğu bir yalnızlık bu , sonra telefonumu çıkardım ve rehberi gezdim gerçekten birisine ihtiyacım olduğu zaman kimi arayacağımı düşünerek devam ettim , geçtim isimleri birer birer.. rehberin sonuna geldiğimde bir tek insan bile bulamadım biliyor musun , herhangi birisi ya sadece kendimi kötü hissettiğimde arayabileceğim, '' gel'' diyebileceğim birisi .. Ama yok işte yalnızım ben ve insanlar mutlu , herkes mutlu veyada bana öyle geliyor yalnızlığın sadece bana uğradığını ve hep bende kaldığına inandım bütün hayatım boyunca ve mutlu olduğum bazı anlardada  yalnızlığın artık başka insanlarada uğradığını düşündüm , ve yalnızlar geldi aklıma hep o zaman hissettiğim mutluluğu en derinden hissetmeyi hakeden insanlar... Ama geçici bütün mutluluklar bir eşyayı seversin ya bozulur ya biter ve bir insanı seversin ya ölür ya gider...

Rüzgardan dağılmış ve gözlerimin önüne gelen uzan kestaneye kaçan saçlarımı elimle attım arkaya doğru ve çantamıda alıp kalktım banktan. Sebebini bilmediğim bi mutsuzluk vardı içimde , bu duruma alışık olduğum için çok düşünmedim bu mevzuyu . Kafamı yerden kaldırdım ve baktım etrafa , gözlerim tanıdık yüzler görmeye çabalıyor gibiydi ve gördüm galiba hatırlıyor gibiyim bu simayı , içim titredi birden ve bir yandan da hiç kafamı çevirmeden o yüze bakıyorum tüm hayatımı düşünüyorum ve o insanı koyuyorum hayatıma çünkü sanki hayatımın büyük kısmını görmüş gibi hissettim .İnanamıyorum , ellerimle gözlerimi ovuşturdum ve hala daha orada mı diye bakmaya devam ettim , önümden insanlar geçiyor ve onun yüzü yavaş yavaş uzaklaşıyor benden , ona doğru yürümeye başladım , dizlerimin titrediğini fark ettiğim anda durdum ve sadece izledim , özlemiş miyim ona bile karar veremedim , düşünemedim bir şeyi , her hangi bir şeyi... Buraya doğru geliyordu ve gözleri gözlerime çoktan değimişti , bana geliyordu sanki uzun bir süre sonra ilk defa bir insan bana geliyordu ve sonunda en yakınıma kadar geldi santimler vardı birbirimize gözlerimiz sadece kitlendi birbirine dudaklarına baktım bi ara bu soğuk havada hala daha kuru dudukları aynı 5 sene önceki gibi ..