A Deal With A Psycho (i did not proofread this)

29: unedited

The second thing I know, the car stopped. Binaril niya ang driver. Napasigaw agad ako nang makita ang dugo sa windshield.

Viceinco's men were behind us, at nung nakita nila sina Gustav ay agad nagkabarilan.
He immediately covered me with his body. Nagmura pa ito bago bumunot ng baril.

"Vinceinco wag! Please!" Dalawa lang sila! Marami ang tauhan ni Viceinco.

But I was wrong. May mga kasama din sila.
Afraid to be shot, I hugged Viceinco back. Hinigpitan din nito ang yakap sa akin.

"Viceinco, maawa ka. Wag sila, please." Bulong ko sa kanya.

"No." Mariin nitong sabi.

"Alam mo naman ang kondisyon ng kapatid mo diba? Mas kailangan niya ako." Paiyak ko ng sabi.

Nagalit ito sa sinabi ko. "At ano? Hayaan kang masaktan? Rosalia, you know sometimes he's sweet, but he is also dangerous. Magtitiis ka ba dun?"

Umiling ako. "Yes, honestly I can't. Pero nandun si Logan para tulungan ako."

"Hindi din normal si Logan, Rosalia. Ako lang. Sa akin lang masisigurado ang kaligtasan mo."

Bumitaw ako sa kanyang yakap at tiningnan siya.

"Viceinco, please. Alam mong nahihirapan si Gustav. Mas kailangan niya ako." I said, sobbing.

He stayed silent and humourlessly smiled.

"Ako nalang sana yung nagkasakit para ako din ang piliin mo diba?"

Ako naman ang natahimik sa sinabi niya.

"Pero kahit noon, hindi mo naman talaga ako pinipili. I am just your friend." Umiling ito.

Natigil kami sa pag-uusap ng may nagtutok ng baril sa harap ng sasakyan.

"Baba." Logan coldy said. His dark eyes were directed to Viceinco.

Viceinco was holding my hand while we get out. Wala ng putukan sa paligid. Dahil napatay nila lahat ng tauhan ni Logan.

Carter and some unfamiliar men were around the area. Watching for possible threats. Tiningnan ko si Viceinco na nakaigting ang panga.

"Viceinco." Puno ng banta ang boses ni Gustav nang tinawag ito.

He smirked evilly.

"Oh hello there, brother. Kamusta? Nasa kondisyon na ba ang katawan mo?"

Tinutok agad ni Gustav ang baril niya kay Viceinco. I screamed in terror. Napapikit agad si Gustav.

"Gustav no! He is your brother! Please wag!" Pagmamakaawa ko.

"Bakit Rosalia? Nabilog na ba niya ang tuluyan ang ulo mo?!" Galit niyang sabi.

"No Gustav! I just want to know the truth dahil mismong ikaw, ay ipinagkakait ito sa akin!" I said bursting into tears. Natigilan ito sa sinabi ko. Logan too, was shocked.

"Yes. I know Gustav. Alam kong may sakit kayo ni Logan. Pero bakit mo hindi sinasabi sa akin?" I continued.

"Dahil iiwan mo rin ako kung malalaman mo iyon." He said in a controlled voice.

Umiling ako at dahan-dahang lumapit sa kanya. I caressed his face.

"You think I would leave you just for that? All this years, hindi naman kita iniwan. Dahil gusto kitang tulungan. Can't you get it? Kasi mahal kita." Pumiyok ang boses ko.

"Pero hindi ako ang makatutulong sa iyo. Si Rosalia, Gustav. Siya ang makakatulong sa iyo." I painfully smiled.

"I am Malene, Senyor. I was tasked to embrace Rosalia's identity. But I guess I failed miserably. Hindi kita natulungan magbago." I said full of bitterness.

Namumula ang mata nitong bumaling sa akin. "No! You helped me a lot Rosalia! Thank you! Thank you so much! I will change for you. I can't believe this. It this real or am I dreaming?" Sunod-sunod nitong sabi. His eyes were full of joy.

"Not so fast." Biglang sabat ni Viceinco at tinutukan si Gustav ng baril.

Mabilis ang pangyayari. Agad ding itinutok ng mga tauhan ni Gustav ang mga baril nila. And I was with Carter, dragging me out to the scene.

He laughed evilly.

"Papatayin niyo ako? Well, isasama ko ang boss niyo. Isn't that great?"

"Viceinco!" Buong-lakas kong sabi at tumakbo papunta sa kanila.

And just exactly when he pulled trigger, agad kong niyakap si Gustav.

May naramdaman akong parang elektrisidad na pumasok sa akin. That later make me felt weak and pale.

Hindi ko na alam ang sunod na nangyari. All I heard was the sound of the guns everywhere and Gustav's cry.

Hinawakan ko ang kamay niya. I felt...at peace.

"Senyor, maybe I didn't really failed. N-naprotektahan kita." I painfully said.

Umiling ito sa sinabi ko at niyakap ako. "No! You won't leave me like this, Rosalia! No!" He growled and hugged me tighter me.

"Si Viceinco. Give him a chance. Please. Gustav, fulfill my last wish." I breathily said.
Hindi ito sumagot at niyakap lang ako.

Logan approached us. Hinaplos nito ang mukha ko.

"Logan call for help!" Desperadong sabi ni Gustav sa kanya. With the strength left in me, tinawag ko siya.

"Logan." I said and smiled.

Umiling ito at inirapan ko. Pero may nabubuong luha sa mga mata niya.

"Stop smiling. I still hate you." Pilit nitong sabi. Napatawa nalang ako dito.

"Help, Gustav. Please."
Hindi ito umimik at tiningnan lang ako.

Tiningnan ko ulit si Gustav. He was silently crying while hugging me.

"And as for you Senyor, live for me. I will always be inside you."

And slowly, I just closed my eyes...and felt peace....at last.

A DEAL WITH A PSYCHO
By: SkittlyCray

(A/N: Pineapplefally! Chapter 30 na bukas! Heushsheuesh. #KapitSaHappyEnding)