A Psychopath's Slave- COMPLETED

Chapter 32

Chapter 32

The second thing I know, the car stopped. Binaril niya ang driver. Napasigaw agad ako nang makita ang dugo sa windshield.

Cienyz’s men were behind us, at nung nakita nila sina Astrid ay agad nagkabarilan.
He immediately covered me with his body. Nagmura pa ito bago bumunot ng baril.

“cienyz wag! Please!” Dalawa lang sila! Marami ang tauhan ni Cienyz.

But I was wrong. May mga kasama din sila. 
Afraid to be shot, I hugged Cienyz back. Hinigpitan din nito ang yakap sa akin.

“Cienyz, maawa ka. Wag sila, please.” Bulong ko sa kanya.

“No.” Mariin nitong sabi.

“Alam mo naman ang kondisyon ng kapatid mo diba? Mas kailangan niya ako.” Paiyak ko ng sabi.

Nagalit ito sa sinabi ko. “At ano? Hayaan kang masaktan? Aiya, you know sometimes he’s sweet, but he is also dangerous. Magtitiis ka ba dun?”

Umiling ako. “Yes, honestly I can’t. Pero nandun si Steven para tulungan ako.”

“Hindi din normal si Steven, Aiya. Ako lang. Sa akin lang masisigurado ang kaligtasan mo.”

Bumitaw ako sa kanyang yakap at tiningnan siya. 

“Cienyz, please. Alam mong nahihirapan si Astrid. Mas kailangan niya ako.” I said, sobbing. 

He stayed silent and humourlessly smiled.

“Ako nalang sana yung nagkasakit para ako din ang piliin mo diba?”

Ako naman ang natahimik sa sinabi niya.

“Pero kahit noon, hindi mo naman talaga ako pinipili. I am just your friend.” Umiling ito.

Natigil kami sa pag-uusap ng may nagtutok ng baril sa harap ng sasakyan.

“Baba.” Steven coldy said. His dark eyes were directed to Cienyz.

Cienyz was holding my hand while we get out. Wala ng putukan sa paligid. Dahil napatay nila lahat ng tauhan ni Steven.

Parker and some unfamiliar men were around the area. Watching for possible threats. Tiningnan ko si Cienyz na nakaigting ang panga. 

“Cienyz.” Puno ng banta ang boses ni  nang tinawag ito. 

He smirked evilly.

“Oh hello there, brother. Kamusta? Nasa kondisyon na ba ang katawan mo?”

Tinutok agad ni Astrid ang baril niya kay Cienyz. I screamed in terror. Napapikit agad si Astrid.

“Astrid no! He is your brother! Please wag!” Pagmamakaawa ko.

“Bakit Aiya? Nabilog na ba niya ang tuluyan ang ulo mo?!” Galit niyang sabi.

“No Astrid! I just want to know the truth dahil mismong ikaw, ay ipinagkakait ito sa akin!” I said bursting into tears. Natigilan ito sa sinabi ko. Steven too, was shocked.

“Yes. I know Astrid. Alam kong may sakit kayo ni Steven. Pero bakit mo hindi sinasabi sa akin?” I continued.

“Dahil iiwan mo rin ako kung malalaman mo iyon.” He said in a controlled voice.

Umiling ako at dahan-dahang lumapit sa kanya. I caressed his face.

“You think I would leave you just for that? All this years, hindi naman kita iniwan. Dahil gusto kitang tulungan. Can’t you get it? Kasi mahal kita.” Pumiyok ang boses ko.

“Pero hindi ako ang makatutulong sa iyo. Si Aiya, Astrid. Siya ang makakatulong sa iyo.” I painfully smiled.

“I am Shayne, Senyor. I was tasked to embrace Aiya’s identity. But I guess I failed miserably. Hindi kita natulungan magbago.” I said full of bitterness.

Namumula ang mata nitong bumaling sa akin. “No! You helped me a lot Aiya! Thank you! Thank you so much! I will change for you. I can’t believe this. It this real or am I dreaming?” Sunod-sunod nitong sabi. His eyes were full of joy.

“Not so fast.” Biglang sabat ni Cienyz at tinutukan si Astrid ng baril.

Mabilis ang pangyayari. Agad ding itinutok ng mga tauhan ni Astrid ang mga baril nila. And I was with Parker, dragging me out to the scene.

He laughed evilly.

“Papatayin niyo ako? Well, isasama ko ang boss niyo. Isn’t that great?” 

“Cienyz!” Buong-lakas kong sabi at tumakbo papunta sa kanila.

And just exactly when he pulled trigger, agad kong niyakap si Astrid.

May naramdaman akong parang elektrisidad na pumasok sa akin. That later make me felt weak and pale.

Hindi ko na alam ang sunod na nangyari. All I heard was the sound of the guns everywhere and Astrid’s cry.

Hinawakan ko ang kamay niya. I felt...at peace.

“Senyor, maybe I didn’t really failed. N-naprotektahan kita.” I painfully said.

Umiling ito sa sinabi ko at niyakap ako. “No! You won’t leave me like this, Aiya! No!” He growled and hugged me tighter me.

“Si Cienyz. Give him a chance. Please. Astrid, fulfill my last wish.” I breathily said.
Hindi ito sumagot at niyakap lang ako.

Steven approached us. Hinaplos nito ang mukha ko.

" Steven call for help!” Desperadong sabi ni Astrid sa kanya. With the strength left in me, tinawag ko siya.

“Steven.” I said and smiled.

Umiling ito at inirapan ko. Pero may nabubuong luha sa mga mata niya.

“Stop smiling. I still hate you.” Pilit nitong sabi. Napatawa nalang ako dito.

“Help, Astrid. Please.”
Hindi ito umimik at tiningnan lang ako. 

Tiningnan ko ulit si Astrid. He was silently crying while hugging me. 

“And as for you Senyor, live for me. I will always be inside you.” 

And slowly, I just closed my eyes...and felt peace....at last.

A/N: yiee last update na po bukas. Sorry po if m3dyo magulo yung update nagloloko si watty😭😭