alam kong sarado pa ang bahay nina Mae dhil madaling araw p lamang.. kaya sa bahay nlng muna ako dumeretso.. nasa kwarto ko ang libro.. ang bagong nakasulat.. "changes can save" hmm anudaw? nde ko nagets.. pero bahala na.. gising ako hnggang 6.. pagkatpos ay pumunta n ako kina Mae..pagdating ko dun ay cnabe ng mga magulang nya n lumabas daw sya para mag jogging.. sa ospital daw sya madalas pumupunta pag umaga..
pinuntahan ko sya.. ng nakita ko sya sa may kanto papuntang ospital, may kausap sya na lalaki..malayo pa lang ako ay rinig ko na ang boses ng galit n lalaki..
lalaki: antagal ko ng nanliligaw sau ah? bkt ba ayaw mo akong sagutin?
biglang naglabas ng patalim ang lalaki.. tumakbo si Mae at hinabol sya ng lalaki.. hinabol ko rin sila pero masyado silang malayo.. pagliko ko ay nakahinto na ang lalaki.. nakayakap si Mae kay JM na nagpapalakas ng mga panahong iyon.. naisip ko ang message.. nde n sila LQ kaya safe na.. may hawak n papel si JM ng mga oras n un.. mukhang love letter ata galing kay Mae.. ang ganda ng pagkakagawa.. mukhang luma ang papel at parang sinunog ung gilid.. paglingon ko ay nandoon si Angela.. pinuntahan rin pala si Mae.. niyakap ko sya..
ako: tapos na hon..
Angela: buti naman.. nde mo n ba ginalaw ung libro?
ako: wala n bng pumunta sau? baka nawala na kasi tapos na..
bigla akong tinawag ni JM.. papalapit n sya ng biglang may malakas n businang narinig.. hawak ni JM ang papel at nakasulat d2.. "some heroes are meant to die first before people recognize what they have done" tska lng tuluyang nawala ang galit ni Mae sa akin.
