50 years of silence

hoofdstuk I

Nova

Als ik wakker wordt merk ik dat mijn deken op de grond is gevallen, ik ril en raap hem vlug op, waarna ik mij nog een keertje omdraai. Ik hoor een zacht gekraak op de gang en de deur wordt langzaam open gedaan. Nova, ben je wakker vraagt Ella heel zachtjes. Ik murmel wat en draai mij dan naar haar om. Als ik zie hoe ze er uit ziet gaat ik snel rechtop zitten. Ze is spierwit en heeft zo te zien gehuild. Dan besef is wat voor dag het vandaag is. Het is namelijk de dag van de trekking. Ik trek Ella bij mij in bed en streel zachtjes over haar haar. ‘ Wat nou als ze mij kiezen’, zegt Ella met een heel klein stemmetje. Ik pak haar gezicht beet en draai deze naar mij toe. ‘ El, nu moet je goed luisteren, je doet pas voor het eerst mee, ze trekken jou echt niet, dat beloof ik!’  Ella kijkt me met waterige oogjes aan. ‘ Beloof je dat echt?, vraagt ze zachtjes. ‘Ja, dat beloof ik’, zeg ik met meer overtuiging dan ik eigenlijk voel. Ella zucht diep en wrijft in haar ogen. ‘ Ga nog maar even slapen El’, zeg ik tegen haar. Ik sta op en stop haar in, waarna ik snel mijn kleren aantrek en het huis uitglip.

William

Ik kan nog net wegduiken, voordat de speer mij raakt. Hijgend sta ik op en wacht ik op de volgende aanval, maar die blijft uit. Mijn vader komt de trainingszaal binnen lopen en legt een arm op mij schouder. ‘Uitstekend gedaan William’, zegt hij tevreden. Ik grijns breed naar hem en kijk dan weer de trainingszaal rond. ‘ Hoe laat is het?’, vraag ik dan. ‘Over twee uur begint de trekking’, zegt hij met een frons. Ik kan zien dat hij zich zorgen maakt. Ik geef hem een vriendelijke klap om zijn schouder en zeg: ‘ Maak je niet zo druk pa, de kans dat ik wordt gekozen is 1 op de 1000, misschien wel 1 op de 10.000. Mijn vader zucht nog een keer en kijk mij dan weer aan. ‘Dat is waar, de kans is heel klein, maar de kans is er wel’. Ik lach weer breed naar hem en loop dan in de richting van de deur. De kans is er inderdaad en ik weet ook dat de kans elk jaar groter wordt. Ik hou mij groot voor mijn vader, maar van binnen voel ik het knagen. Een voordeel van het geboren worden in District 1 is alleen wel dat je goed bent voorbereid op de spelen.  Ik train al vanaf ik klein ben voor de spelen. Ik ben vrij groot en heel sterk. Ik kan speerwerpen en goed zwaard vechten, maar toch blijft de kans heel klein dat je in een arena van 24 man als enige overblijft.

Nova

Als ik buiten kom adem ik een paar keer goed in en uit. Het heeft vannacht gevroren en de bomen zijn bedekt met een klein laagje ijzel. Ik doe mijn jas wat hoger dicht en loop in de richting van het plein. Hier in district 11, ons deel van Panem heerst veel armoede. De mensen wonen in kleine houten huisjes en moeten hard werken om eten op tafel te krijgen. Mijn vader heeft vroeger goed voor ons gezorgd. Hij had een hoge functie in de mijnbouw en zorgde ervoor dat er voldoende eten op tafel stond. Maar na de explosie in de mijn stonden wij er net als veel andere families alleen voor. Bij de mijnexplosie kwamen er namelijk na mijn vader nog 36 andere mannen om. Mijn moeder praat er liever niet over en ik hoor haar nog vaak huilen. Door het verlies van mijn vader ben ik sterker geworden. Ik ben niet meer het meisje dat ik ooit ben geweest. Ik moet nu voor mijn familie zorgen, voor de mijn ben ik alleen nog te jong. Dus daarom ga ik elke dag naar het bos, om te jagen. Ik kan redelijk goed met pijl en boog over weg en mis haast nooit. Het enige probleem is, dat het verboden is om te jagen, dus ik moet extra voorzichtig zijn. 

Ik schrik op als er twee bewaker langskomen lopen. Ik knik vriendelijk naar ze en loop dan snel door. Eenmaal bij het hek kijk ik nog een keer goed om mij heen, voordat ik door het gat in het hek kruip en richting het bos ren.

William

Als ik binnen kom ruik ik dat mijn moeder pannenkoeken aan het bakken is. Ik loop de keuken binnen en zie dat ze gehuild heeft. Ik zeg er niks van en loop naar de tafel, waarna ik ga zitten. Mijn moeder wrijft snel in haar ogen en pakt dan een stapel pannenkoeken die ze op tafel zet. Mijn vader komt ook binnen en gaat ook aan tafel zitten. We eten zwijgend de pannenkoeken en ik voel hoe mijn moeder naar mij kijkt. Als ik de pannenkoeken op heb sta ik en geef ik mijn moeder een kus, waarna ik naar mijn kamer loop. Op bed liggen de kleren die mijn moeder onlangs in de stad heeft gekocht. Ik pak de witte blouse en trek deze aan, waarna ik de broek en de schoenen aandoe en mijn veters strik. Ik kijk in de spiegel en knoop de blouse vast. Dan hoor ik de deur kraken en komt mijn moeder binnen. Ze gaat op bed zitten en kijkt mij via de spiegel aan. Ik probeer haar blik te vermijden en richt mij op mijn haren, die alle kanten op zitten. ‘ Als je wordt gekozen’.. begint mijn moeder, maar ik val haar in de reden. ‘ Mam, de kans dat ik wordt gekozen is zo klein. Ik pak haar handen vast en kijk haar indringend aan. Ze zucht en knik. ‘ Ik weet het, ik weet het, maar toch, ik heb een voorgevoel, en het zit me niet lekker’. Ik knijp in haar handen en geef haar een kus op haar wang. Waarna ik geforceerd naar haar lach. ‘ Maak je maar niet druk!’ zeg ik waarna ik opsta en de kamer uit loop. Ik heb even een momentje voor mijzelf nodig, om rustig na te denken. Ik loop naar de badkamer en gooi de deur achter mij dicht, waarna ik hem op slot draai en op de badrand ga zitten. Ik zucht en staar naar het spiegelbeeld tegenover mij.