Babasının işi nedeniyle istanbula gitmek zorunda kalan
masum,tatlı,kıskanç,korkak ve hırçın bir kız.
hayatın kötü yönlerini çok küçükken görmüş
sert,sinirli,kötü,egoist bir erkek.
nefret,aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur.
Herşey normaldi taki ist...
Sabah başıma konan öpücükle gözlerimi açtım karşımda mükemmel olan kocam vardı "günaydın" dedim gülüp "günaydın güzelim" dedi bende kalkıp banyoya gittim ve duş aldım
Günler birbirini kedi köpek, ceylan aslan, sinek kurbağa gibi kovalıyordu, miraçla balayından döneli çok olmuştu şu ana kadar herşey çok güzeldi tek sinir bozucu olan şey ise aleyna idi miraç yanına arada sırada gidiyordu bazen telefonla konuşuryordu açıkçası kıskanmıyor değilim yani. Bu 8 ayda alp ve öykü nişanlanmıştı 2 hafta sonra düğünleri vardı ve bu çok güzeldi can ise sevgilisi vardı tanıştık ve çok tatlı bir kızdı sevmiştim Onun haricinde hersey aynıydı ve çok güzeldi
Duştan çıkınca
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giydim saçlarımı topladım sade bir makyaj yaptım ve odaya geri döndüm miraç üzerini giymişti yatakta oturuyordu gülüp beraber aşşağıya indik kahvaltı hazırdı, bu arada iki tane yardımcımız var birisi mutfakta yemekleri yapan esma teyze diğeri ise temizlik yapan hatice abla ikisinide seviyordum ama esma teyze ile daha yakındık bana yemek yapmasını öğretiyordu Esma teyzeye 'Günaydın' dedik ve masaya oturup kahvaltı yapmaya başladık ama benim canım hiç yemek istemiyordu sanki kusacakmışım gibiydi zorla birşeyler azıma tıktım ama tahmin ettiğim şey oldu ağzımı tutarak aşşağı kattaki banyoya koştum ve yediğim birkaç lokmayı çıkarttım miraç arkamdan gelip elimi yüzümü yıkadı "iyimisin" dedi "rahatladım biraz" dedim kafasını olumlu anlamda salladı ve beraber salona geçtik "biraz yemek yemelisin böyle olmaz" dedi "hiç canım istemiyor sen ye" dedim "olmaz öyle gel biraz ye" dedi zorla ayağa kaldırıp mutfağa götürdü ekmeğe reçel sürüp bana uzattı gülüp yedim oda güldü Zorla kahvaltı yaptıktan sonra yediklerim yine ağır geldi ve yine kosarak banyoya gidip kustum miraç yine geldi elimi yüzümü yıkadı "yok bu böyle olmaz hastaneye gidelim" dedi "yok miraç üşütmüşümdür... hem benim burada doktorum var" dedim "peki ama yarında böyle olursan gideriz" dedi kafamla onayladım ve salona geçtik esma teyze yanıma gelip su ve ilaç uzattı "al Kızım iç bunları bulantına iyi gelir" dedi teşekür edip ilacı içtim miraça dönüp "hadi sen hastaneye git geç kalacaksın" dedim "sevgilim bugün hastaneden erken çıkacağım babana yardıma gidecektim ama gitmem buraya gelirim iyi değilsin" dedi "gerek yok miraç iyiyim ben bak ilacta içtim uyurum dinlenirim sen işe git merak etme beni" dedim "tamam ama arayacağım iyi olmazsan Hastaneye gideceğiz" dedi "tamam" dedim dudağıma kısa bir öpücük bırakıp "seni seviyorum güzelim" dedi "bende seni seviyorum" dedim gülüp evden çıktı Bende odaya çıkıp yatağa yattım kusmaktan yorulmuştum neden kusmuştumki birden bire kesin üşütmüştüm ah miraç o soğuk kış günlerinde çıpla... ah tamam sustum Yorgun olan gözlerimi kapatım kendimi uykunun kollarına bıraktım ama zor oldu miraçla uyumaya alışmıştım ah onun yastık gibi göğsü yokmu :)
Uyandığımda saate baktım ve saatin 04.00 olduğunu gördüm yatakta oturur hale geldim ardından telefonum çaldı arayan miraçtı açıp "efendim" dedim "masal bu telefonu niye açmıyorsun delirticekmisin sen beni nasıl korktum o yüzden esma hanımı aradım" diye bağırdı "şey..ıı..ben uyuyordum duymamışım.özür dilerim" dedim "herneyse nasılsın daha iyimisin" dedi "Iyiyim (değildim) merak etme sen nerdesin" dedim sesimi dik tutmaya çalışarak "babanın yanındayım ögleden sonra buraya geçtim..1 saate evde olurum" dedi "tamam o zaman görüşürüz" dedim "görüşürüz güzelim" dedi ve kapattı bende yataktan kalkmaya çalıştım ama başım döndü ve midem bulanıyordu yavaşca yataktan kalkıp banyoya gittim elimi yüzümü yıkadım kötü olduğumu miraç anlamasın diye kapatıcı rimel ruj felan sürdüm ve asşağıya indim mutfağa girip esma teyzeye "esma teyze bana ilaç verebilirmisin başım dönüyor ve midem bulanıyor" dedim "tabi kızım" dedi ve birkaç ilaç ve su verdi onları içtim salona dönüp koltuğa oturdum hemen ardından esma teyze geldi elinde sandeviç vardı "al kızım hiçbirşey yemedin bunu ye bari" dedi, gülüp "saol ama hiçbirşey canım istemiyor" dedim "olmaz öyle ye hadi" dedi elindekini alıp yemeye çalıştım Zorla sandeviçimi yedikten bir süre sonra zil çaldı güçlü görünmeye çalışıp kapıyı açtım gülüp dudağıma öpücük kondurdu "hoşgeldin"dedim "hoşbuldum güzelim, iyimisin?" dedi "Iyiyim... hadi geç içeri" dedim ve beraber içeri girdik ve salona girdik koltuğa oturup kafamı miraçın göğsüne koydum oda kollarını bana sardı ve anlımı öptü "masal sen hasta gibisin ve iyi görünmüyorsun" dedi al işte anladı "yok ben iyiyim sadece biraz üşütmüşüm yarın geçer" dedim "kahvaltıdan sonra yemek yedinmi sen" dedi "yedim biraz önce esma teyze sandeviç yaptı yedim" dedim "tamam ilaç içtinmi" dedi "ay içtik miraç" dedim tam cevap verecekken telefonum çaldı arayan öykü idi açıp "efendim" dedim "napıyorsun kuzum" dedi "hiç yeni miraç geldi oturuyoruz sen" dedim "bende aynı evdeyim... şey için aramıştım düğüne birkaç eksik varda yarın seninle almaya gidelimmi boşsan" dedi, yok olmaz hastayım desem miraç kesin doktora getirecekti ve ben hastaneyi sevmiyordum birde üşütme yani gerek yok "tamam canım gideriz" dedim "tamam kuzum saat 1 gibi beni evden alırsın" dedi ve kapattı deli ya birde ayağına çağırıyor buna kendi kendime sırıttım "noldu ne diyor" dedi miraç "düğünde birkaç eksiklik varmışta onları alacakmışız birde saat 1 de onu evden alacakmışım dedi ve kapattı" dedim ikimizde güldük ardından esma teyze geldi ve yemeğin hazır olduğunu söyledi bizde kalkıp mutafağa gidip masaya oturduk ve yemek yemeye başladık tabi ben zorla birşeyler yedim Yemekten sonra miraçla beraber koltuğa oturduk ve film izledik daha sonra ben biraz kötü olunca tabi bunu miraça söylemedik uykuyu bahane edip yukarı çıktık geceliğimizi giydik ve yatağa yattık kafamı yine miraç ın göğsüne koydum oda kollarını bana sardı ve gözlerimi mide bulantısıyla kapattım.
