Babasının işi nedeniyle istanbula gitmek zorunda kalan
masum,tatlı,kıskanç,korkak ve hırçın bir kız.
hayatın kötü yönlerini çok küçükken görmüş
sert,sinirli,kötü,egoist bir erkek.
nefret,aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur.
Herşey normaldi taki ist...
2 ay geçmişti tatile gitmiştik ama 3. günden sonra dönmek zorunda kaldık çünkü öykü doğum yapmıştı sapsarı saçlı gözleri büyük ihtimalle renk çok güzel bir bebekti adı ise ada olmustu öykü ile uyumluydu
Öykülerden eve gelince mısrayı banyo yaptırdım karnını doyurdum ve uyuttum bende kendim duş aldım duştan çıkınca üzerimi giydim saçlarımı tarayıp kuruttum ve topladım salona inip koltuğa oturdum ve televizyon izledim Akşam olunca miraç işten geldi yemek yedik mısra ile oyun oynadık Mısranın uyku saati gelince onu uyuttum ve salona miracın yanına gittim düşünceli duruyordu yanına oturdum "miraç birşeymi oldu" dedim bana bakıp ellerimi tuttu "masal eğer birgün sizi bırakmak zorunda kalırsam kızımın beni hiç unutmamasını sağla ve sen beni hep sev benden hiç vaz geçme çünkü ben seni hep seveceğim ve senden vaz geçmeyeceğim" dedi "miraç niye bunları söylüyorsun" dedim "bilmem içimden geldi" dedi ve sarıldı Hani insan veda ederken sarılır ya öyle sıkıca sanki kemiklerini kıracakmış gibi kokumu içine çekiyordu ve sıkıca sarılıyordu sanki kemiklerimi kıracakmış gibi sanki veda edecekmiş gibi,
Miraçla beraber odaya çıktık yine kafamı miraç ın göğsüne koydum oda kollarını bana sardı "seni çok seviyorum ve hep seveceğim" dedi "seni çok seviyorum ve hep seveceğim" dedim kafamı öptü bende gözlerimi kapattım.
♡♡
Uyandığımda miraç yanımda yoktu yatakta oturur hale geldim miraçın tarafında komidinin üzerinde kağıt vardı içimden dua ediyordum hayır bu kadar erken değil Göz yaşlarım yavaş yavaş gelirken elim titrerken kağıdı aldım
Benim güzel karım;
Ne diyeceğimi bilmiyorum Nereye gittiğimi eminim merak ediyorsundur ama kimse bilmiyor kimseye sorma ve beni aramada ben zamanı gelince size döneceğim dönmeye calışacağım belki 1 ay belki 1 yıl belki 10 yıl bilmiyorum ama döneceğim Sizi çok özleyeceğim Dün gece dediklerimi unutma kızımızın beni unutmasına izin verme onu kendine benzet huyu suyu sen olsun, benden bizden vazgeçme seni çok seviyorum ve hep seveceğim...
Gözyaşlarıyla kağıdı yatağa bıraktım bumuydu bırakıp gitti benden bizden peki ama neden niye telefonu elime alıp alpi aradım "efendim yenge" dedi "a-alp miraç gitmiş" dedim "ne... tamam ben geliyorum" dedi ve kapattı bende aglayarak dizlerimin üstüne düştüm bağırarak ağlıyordum esma teyze sesime gelmişti "kızım noldu" dedi "e-esma teyze mısraya bak soru sorma.lütfen" dedim onaylayıp gitti 15 dakikadır kesintisiz ağlıyordum en sonunda alp geldi "masal anlat noldu" dedi, hıçkırıklar eşliğinde anlattım "akşam vedalaşır gibi konuştu sabah uyandığımdada bu mektup vardı" dedim alp mektupu alıp okudu "allah kahretsin" dedi ve alnına vurdu "noldu alp... allah aşkına birşey biliyorsan söyle ben onsuz yaşayamam" dedim "bilmiyorum masal...onu arayacağız güçlü ol" dedi ve evden çıktı ben ise ağlamaya devam ediyordum sonrası ise karanlık...
Uyandığımda beyaz perdeli bir yerdeydim... hastanedeydim annem ve melisa abla ağlıyordu kalkmaya çalıştım "kızım dinlenmen lazım" dedi annem, aklıma yine miraç geldi "a-anne benim onu bulmam lazım miraçı bulmam lazım" dedim "kuzum sakin ol arıyorlar her yerde lütfen yat" dedi "OLMAZ KOCAMI BULMAM LAZIM" diye bağırdım içeri hızla hemşire girdi ve serumuma birsey sıktı
Biraz daha sakinleşmistim ve hastaneden çıktık eve geldik evde öyküde vardı "canım" dedi ve bana sarıldı benim gözümden yaşlar tekrar gelmeye başladı esma teyzenin kucağında mısra vardı "an-ne" dedi ve kollarını uzattı ağlayarak kızımı kucağıma aldım onu öpüp kokladım ve koltuğa oturdum ve ağlamaya başladım "masal lütfen dayanmaya çalış... kızın için" dedi öykü "nasıl dayanıyım ki ha nasıl" dedim
Saatler gecmişti ben aglamaktan yorulmuştum alp ler hala araştırıyordu ama hala bulamamışlardı mısrayla odaya çıktık mısranın karnını doyurdum ve uyuttum Aşşağıya indiğimde öykü telefonla konuşuyordu tamam alp dedi ve kapattı hızla yanına gittim "bulmuşlarmı" dedim "hayır...ama" dedi "ne ama" dedim "miraç mesaj atmış sakın beni aramayın geri döneceğim diye sonra alp numarayı aramış ama kullanılmamaktadır demiş" dedi "allahım çıldıracağım nereye niye gitti" dedim ve oturup ağlamaya başladım "kızım güçlü olmak zorundasın" dedi annem "napıyım anne hı napıyım" dedim "kızım biliyorum çok zor ama dayanman gerek kocan için kızın için" dedi melisa abla "dayanamıyorum nereye gitti bilmiyorum" dedim "sabret kızım" dedi annem "hadi masal yukarıya çık uyu dinlen biz birşey olursa sana söyleriz" dedi öykü Onaylayıp odaya çıktım yatağa yattım miraçın yastığını alıp kokusunu içine çektim ve göz yaşlarım tekrardan akmaya başladı.
♡♡
Ne zaman uyudum bilmiyordum ama uyandığımda sabahtı kalkıp banyoya gittim ve duş aldım duştan çıkınca
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giydim saçlarımı tarayıp kuruttum ve topladım ve mısranın odasına gittim huzurlu bir şekilde uyuyordu kenardaki koltuğa oturdum ve miraçı düşününce tekrar ağlamaya başladım Neredeydi bilmiyordum geri döneceğim demişti içimden dua ettim allahım nolur en kısa zamanda kocama kavuşayım nolur
Mısra uyanınca emzirdim altına yaptığı için altını değiştirip aşşağıya indim annem ve melisa abla koltukta oturuyordu "günaydın kızım" dedi annem sadece kafamı sallayabildim
Kahvaltı hazırdı hep beraber oturduk ama ben yemiyordum "kızım mısrayı emziriyorsun bir şeyler yemelisin" dedi melisa abla "canım istemiyor" dedim gözümden bir damla yaş geldi
Kahvaltıdan sonra mısrayı oyun halısına koydum daha sonra zil çaldı gidip baktığımda öykü ve ada gelmişti "teyzesinin nasıl olduğunu merak ettik" dedi öykü "hoşgeldiniz" dedim buruk bir şekilde "herşey düzelecek nolur sıkma canını" dedi ve sarıldı "umarım" dedim ve içeri girdik koltuğa oturduk "bir haber varmıymış birşey dedimi alp" dedim "heryeri araştırıyorlar ama birşey yok" dedi öykü yine ağlamaya başladım
Akşam olunca yemeğimden yine yemedim mısra huzursuz olmaya başlamıştı babasına çok düşkündü bu en çok onu zorlayacaktı Mısra komidinin üzerinde miraçın resmini gördü ve "baba" dedi yine ağlamaya başladım "evet kızım baba" dedim ve kafasını göğsüme koydu bende ağlayarak saçlarıyla oynadım
Birsüre sonra mısra uyumuştu bende onu yatağın kenarına yatırdım yalnız yatmak istemiyordum mısranın üstünü örttüm ve aşşağıya indim salona indim "anne burda kalmanın bir anlamı yok evinize gidebilirsiniz" dedim "olmaz kızım sen yalnız kalma" dedi annem "evet masal seni yalnız bırakamayız" dedi melisa abla dolu gözleriyle "ben iyiyim siz gidin gerek yok kalmanıza" dedim "masal ben zaten gidiyorum bırak melisa teyze ve annen kalsın" dedi "gerçekten gerek yok... hem miraç ne zaman dönecek bilmiyoruz o zamana kadar kalamazsınız sizinde işleriniz var bölmek istemiyorum" dedim "kızım ama sen-" dedi annem ama sözünü kestim "ben iyiyim anne idare edebilirim" dedim "peki kızım" dediler ve ayağa kalktılar "teşekür ederim geldiğiniz için ama sizde yoruluyorsunuz böyle" dedim onayladılar bana sarılıp gittiler bende koltuğa oturdum ve göz yaşlarımı serbest bıraktım nolur gel miraç nolur sensiz ben yokmuşum...
