Enemy 6

313 7 2
                                    

*REVISED*

[Shana's POV]

I'm still sleepy. I never thought that a phonecall can keep me up all night. Bumaba muna ako just to get water pero pagbalik ko sa tapat ng room, naka-lock na 'yung pinto. I heard some laughs inside so it seems na nagkabati na sila. Pumunta nalang ako sa kwarto ni Misha to see if she's sleeping-- but no, she's not. Naka-lock rin ang room niya at naririnig ko namang natawa siya. 'Maybe...' I shook my head, trying to delete my what ifs.

I decided to go to our guests rooms just to saw that all of them are also lock. So they won't let me sleep? I chuckled, but at the back of my head I feel like cursing someone. Hindi ko naman makatok ng malakas ang sarili kong room dahil nakakahiya naman kay Yvonne. So, left with no choice, I slept on our sofa. I'm not use to it kaya hindi rin ako nakatulog ng maayos. I think I slept just for only two hours. Naalimpungatan ako dahil ginising ako ni Yvonne.

"Hey wake up! Bakit diyan ka na natulog?" Inosenteng tanong niya.

'Bakit kaya?' Gusto kong sabihin kaso inaantok pa talaga ako kaya tumalikod ako sa kanya.

"Hey wake up! 'Di ba may morning practice kayo ngayon?" Seryoso, bigla akong napabangon at umakyat diretso sa kwarto ko. 'Pag 'di ko binilisan I'll be dead, bigtime! Thank goodness hindi na naka-lock yung kwarto ko kung hindi magigising ko lahat ng tao sa bahay ng wala sa oras.

***

"Say, kailan mo se-seryosohin 'tong practice naten?" At dahil wala akong tulog, wala rin ako sa hulog. Kanina pa ako sabaw simula pa nung nag-start ang practice namin. Even though I don't like losing when it comes to this guy kahit sa practice, I can't help it.

"I'm sorry." I'm tired maski sa pagsasalita I'm tired. Why am I like this today?

"Maybe you need some challenge." He said after seating beside me.

"So you don't consider yourself anymore a challenge to me?" I smirked as we make eye contact.

"No, I'm too good to be true for you." I broke off the staring contest. I feel like being drawn in his eyes. *sigh* antok lang 'to, Shana.

"So," he continued, "let's make a deal. Whoever loses will treat the winner a lunch."

"Deal." I said as I walk towards the court, confidently...


***

losing. Wala talaga ako sa hulog ngayon. Why is it like this?

"Order what you want." We just went to a fast food restaurant near the campus. Kahit pa sabi niya sa Vikings kami kumain, I'm the one paying kaya ako parin ang masusunod.

Hanggang ngayon, hikab pa rin ako ng hikap. Gusto ko nang mag-power nap!

"Next time, play the game well. Maybe your too confident? Lower your ego a little." Pang-aasar niya habang bitbit 'yung order naming dalawa.

"You better ready once I'm on my good shape."

"Yeah, right." Sabay kain niya ng fries.

"Shana?" I heard someone calling my name. Lumingon ako and I saw a familiar face. "Kuya Arnold?! Kuya Arnold!" Tumakbo ako papunta sa kanya para yumakap.

"Cute ka pa rin, Shana." sabi niya habang pisil-pisil ang cheeks ko.

"Hindi ba pwedeng maganda na? That's just for kids." I pout.

"No. I won't call you maganda." He smiled. "There's only one I can call maganda, everyday."

"So, who's the lucky girl?"

"That I won't tell you." Lumigon sya past behind me at mukhang hinanap niya kung saan ako galing. "I'll get going, mukhang nai-istorbo ko kayo ng BF mo, bye!" I also bid goodbye.

BF? Best Friend? Never. Boy Friend? Na-uh! Badminton Friend?  Yeah right. I had these thoughts as I return to my seat. Kahit nakabalik na ako tahimik pa rin si Keiro na kumakain. Hmm might as well tease him?

"Jealous enough to shut that mouth?" I said.

"What?" Walang gana niyang sabi.

"I said, you--" Hindi na niya pinatuloy yung sasabihin ko dahil pinakain niya sakin yung handful of fries.

"Just eat. Baka gutom lang 'yan." Seryoso niyang sabi.

And kumain nga lang talaga ako. I need sugar kaya umorder pa ako ng isang slice of cake at tahimik na kumain. But I notice habang may awkward air sa'ming dalawa pakiramdam ko nakatingin si Keiro sa'kin. "Do I have dirt on my face?" Sabi ko nang hindi ako nakatingin sa kanya.


"Meron, ito o." Sabay pahid niya ng ketchup sa mukha ko. "What the-- 'yan take that! Haha!" Gumanti rin ako ng pahid ng ketchup. Kahit dito man lang manalo ako.

We played like walang tao sa lugar na 'to kung hindi kaming dalawa lang. We played like there's nothing to worry about. Hanggang sa meron siyang sinabi na unexpectedly made my heart flutter.

"You're cute."

Akala ko hindi ko gustong ma-label-an ng cute lang. Mali pala.

Loving Enemies [Under Revision]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon