Loving Enemies [Under Revision]

Enemy 10

*REVISED*

[Shana's POV]

"Won't you go home? Mahiya ka nga, gabi na!" Nasa isang park kami near my fake apartment, sitting in his car's rear.

"Don't wanna." Nilingon niya ako sabay tongue out. "Makakauwi ba ako kung nakaupo ka sa kotse ko?"

Tumalon ako from his rear's car at umupo sa malapit na swing, "Oh ayan, uwi na." I shoo him.

Nilapitan niya ako at nag-swing rin, "Don't. Wanna."

"Tsk. Bahala ka."

As if hinipan kami ng masamang hangin, tumahimik lang kami pareho. Tumingin ako sa langit just to see shining stars above us. *Sigh* I remember how much I used to sleep late just because I want to see shooting stars before I go to sleep.

I look at my watch. Its already 7:30 evening.

"Bakit ba ayaw mo pa umuwi?" Tanong ni Keiro sa akin.

"As far as I know, 'yan rin ang tanong ko sa'yo earlier kaya gagayahin ko nalang sagot mo." Tinitigan ko siya sa mata, "Don't. Wanna." 

Ayoko pa umuwi kasi hindi naman yang apartment na 'yan ang uuwian ko!

"Eh, bakit ka pa kasi hindi umuwi?!" inis na sabi ni Keiro, "Ayan nalang 'yung apartment mo!"

"Tss, fine." I jumped out of the swing.

"Uuwi ka na?" sabi niya. I waved para sabihing uuwi na ako.

"Uuwi ka na talaga?!" sigaw niya.

Lumingon ako sa kanya, "Gusto mo bang mag-dinner muna before going home?" I plainly said.

Hindi ko ma-compare sa kahit ano ang bilis ng reflex ni Keiro nung sinabi ko 'yon. "Sure, why not?" Agad siyang lumapit sa akin at inakbayan ako. "Nakakahiya namang tumanggi, right?" ngisi niya.

***

Buti nalang sinabi sa akin ni Misha 'yung code ng apartment ko kung hindi wala akong choice. As we've entered, hindi ko alam kung nasaan ang switch ng ilaw pero bigla itong bumukas.

"Are you sure dito ka nakatira?" sabi ni Keiro.

Whoo, that was close.

"Help yourself," sabi ko sa kanya then dumiretso na ako sa kitchen. Thankfully, kahit pa 'bagong lipat' ako dito, kahit halos main furnishes palang ang nandito, punong-puno naman ang refrigerator. As expected kay Misha.

Speaking of, nagdecide ako na i-text si Misha na mukhang hindi ako makakauwi. Nagdecide ako na dito nalang matulog since baka mahuli pa akong umalis ng mokong na 'to.

From: Misha
You sure? Then, I'll tell Mom and Dad na may group study ka.

"Thanks Mish." I mumbled. After a few minutes, narinig kong nagsalita si Keiro.

"Are you sure hindi mo kailangan ng tulong?" Lumingon ako to see Keiro na nakasilip sakin from the living room.

"Yup, patapos na rin ako," I said.

***

"Pancit canton, seriously?" sabi ni Keiro after kong i-serve yung pagkain.

"Yeah, pagkain 'yan diba?" Atleast hindi siya sunog, unlike my previous tries sa bahay. Thank goodness, kahit papano tinuruan ako ni Misha magluto.

"O-oh, sabi ko nga," tinigniyan niya pa ng maigi 'yung pancit canton sa harap niya, "Well, lets eat?" tumango ako.

***

[Keiro's POV]

I'm still hungry. Kakatapos lang naming kumain ng pancit canton yet gutom pa rin ako. Tinignan ko si Shana at mukhang gutom rin siya kagaya ko. Hindi naman ako nagpatagal ng ganito sa labas dahil lang sa isang pancit canton!

"This won't do," sabi ko sabay diretso sa ref ni Shana.

"What are you doing?"

Nilingon ko siya, "Gutom ka pa rin diba?"

"Y-yeah."

"Then I'll cook."

"H-ha?"

"What do you want?" sabi ko sa kanya habang tumitingin pa rin ng ingredients sa ref niya, "Seems like you have enough ingredients to make anything, so tell me what you want."

"Woah," lumapit si Shana sa akin, "Ever since I met you, you know what?"

"What?" sinara ko muna ang refrigerator at sumandal to face her. "Ever since you met me, what?"

Tinitigan niya ako ng maigi as if may lasers sa mga mata niya.

"You look cool," she smiled. "I think this is the first time na hindi tayo nag-away, right?

"No," sabi ko. "We've just fought earlier, remember? Nag-away tayo kung sinong unang uuwi kanina."

"Can't you agree just once?" pikon na sabi niya.

"Fine," sabi ko. Tinigan ko siya ng maigi, "Is that so?" sabi ko, as if na-nacut 'yung una kong sagot. She laughed.

"You know? Gutom lang 'yan," we laughed together. "So, what food do you want me to prepare?"

"Hmm, how about spaghetti?" she suggested.

"Nice pick. I'll do it then."

***

"Woah," Shana exclaimed. "You're a good cook."

"Of course," I said. "Let's eat."

Suddenly, habang kumakain kami tinanong ako bigla akong tinanong ni Shana. Isang weird na tanong.

"Oo nga no," sabi niya. "I don't know you."

"That was unexpected!" sigaw ko habang kumakain.

"Yeah, pero I really don't know you," pilit niya. "I don't even know your surname!"

I stood up at inayos ng konti ang damit ko.

"Then let me introduce," I reach out my right hand. "I'm Keiro Anthony Buenavidez, 19 years old, 2nd year BBA. 2 years palang ako sa Tennis Club yet I'm the famous one there."

"Famous one for being a playboy or a bully?" tumayo rin si Shana at nakipag-hand shake sa akin.

"Nice meeting you," I playfully said. "And you are?"

"You know me already."

"I don't." sabi ko then I stick my tongue out. Sa inis niya siguro nagpakilala rin siya.

"Shana Mikael Perez, 18, BBA." at nag handshake ulit kami.

"It wasn't really nice meeting you," dagdag pa niya.

Hindi ko nalang pinansin at tinanong ko kung anong year na niya.

"2nd year."

"We're in the same class then!"

We continued chatting hanggang sa nabusog na kami. After nun, pinapauwi na niya ako dahil 8 PM na rin.

"See you then," I smiled bago niya ako pag-saraduhan ng pinto.

"Bye," she bid goodbye at sinara na rin ang pinto. Nagsimula na rin akong maglakad nang biglang narinig ko ulit na nagbukas ang pinto sa apartment ni Shana.

"Y-you know, I was nice meeting y-you," ilang na sabi niya. "Drive safely," dagdag pa niya tapos bigla niyang sinara 'yung pinto.

"I will," bulong  ko sa sarili.

Because I feel like I want to see you again.