Lost Star

Chapter 1

Throwback

Dear Diary,

It was so exhausted, Why love is so exotic? Why do people meet then part ways in the next morning? I don't understand. Does it really hurt? And at the same time happy? When did I'll meet the one?

Love, Amanda.

"and, I don't understand why are you so busy with that. Come 'on amanda, its 2019 that's too bold." My bestfriend/Cousin. Napairap na lamang ako sa hangin ng mag-ingay nanaman ang bunganga niyang non-stop.

"wala, you know me I like vintage so much." Nagkibit-balikat na lamang siya. Its true! Mahilig talaga ako sa mga lumang bagay. I don't know why, I just like it.
"Tara na? bago pa tayo mahuli. You only have 30mins. Amanda." Pagpapaalala niya sakin. Kinakabahan and at the same time kinikilig. Dahil uuwi nanaman ako ng America bukas.

"I'm ready." I said, at umalis na kami papuntang labasan. Its been along years I guess? Pero Nandun parin yung kilig na nararamdaman ko sa tuwing makikita ko siya, ultimo kahit picture niya lang? hindi nawawala yung pagmamahal na naiwan sa puso ko para sa kanya.
"Sinabe mo bang lumabas na siya?". Ate perrie ask me.
"Oo te, wait nalang natin siya dito." Tumango na lamang siya bilang sagot sakin, I chat him on instagram that we're already here.
busy ako sa pagddm kay levi ng biglang may kumalabit sakin. "san punta niyo?" tanong ng kuya kong magkasalubong ang kilay. "bibili lang kami, hihintay lang namin boyfriend ko kuya. Siya kasi manlilibre samin eh." Nang makaalis ang kuya ko, dun lang ako nakahinga shocks! Muntikan nako dun ah.

"ang bagal mo, sabi ko sayo ichat mo na eh, mahuli pa tayo ni kuya Gavin." Ang totoo ay hindi namin kasama ang boyfriend ni ate Perrie. Si Levi talaga ang hinihintay namin.
"He's here! Ate kinikilig ako." Hindi magkanda-ugaga ang sistema ko sa sobrang kilig na nararamdaman ko ngayon.
"Ano kaba? Umayos ka nga, napaghahalataang excited ka." Tumayo ako ng matuwid. Inhale, exhale.
I close my eyes and open In just a second then, I saw the love of my life. It was a slow motion, I can feel the uneasy feeling of my body, my eyes is attached only to him, it feels like he's the only man that I saw. There's a spark in there, my heart pumping so fast. It feels like he want me to look at him like that.

"Tara?". Paanyaya niya, walang sagot sagot naglakad agad ako katabi siya. I don't know what to say! Napipipi ako, hindi ko masambit ang tamang salita para kamustahin siya.

naglakad kami hanggang duon sa condo na tinitirhan ni ate perrie, it's a walking distance from our house. Ayaw din kasi ng pamilya namin ng masyadong malalayo ang bahay sa isa't-isa.
"Hindi ko kilala yung pinsan mo, nakakahiya." Wag kang gumanyan sa harap ko, pls? natutunaw ako.

"kung hindi tayo sa condo niya maguusap, pagagalitan ako ni kuya Gavin. Maghahanap sila Mom sakin kapad nalaman nilang wala kami dito." Kahit ako nahihiya, dahil ilang years din kaming hindi nagkita ni Ate Perrie, pero siya pa yung hiningan ko ng pabor.

"Ah, okay. So kamusta kana?". Paguumpisa niya ng usapan namin.
"okay naman, kayo?". Tinitigan ko siya sa mata para malaman niyang hindi ako nasasaktan sa sarili kong tanong.
"Ayun, okay naman." He said it while lookin' at the hall way.
alam ko, nararamdaman ko namang hindi nawawala yung nararamdaman niya sakin. But why there's always anyone else?

Nang makarating kami sa condo ni ate Perrie dumiretso siya sa sala dahil andun si Kuya Logan ang Boyfriend niya.
Sinilip niya ko at sinenyasan na dumiretso kami sa Terrace ng kwarto niya.
nakatingin ako sa langit, it was cold and dark but look so elegant 'coz of the stars. Who shine so bright.

"ahm, babalik na ulit kaming America bukas."

"kalian ka babalik? Hanggang kailan ako maghihintay sayo?". I feel his pain, and it hurts me a lot hanggang ngayon.

"you know, we can still wait. Ang gusto kong gawin mo is, mag-enjoy ka. Love her like the way you love me. Don't think about me nor chatting me while you're with her. Masakit yun para samin." Pinipigilan kong wag pumatak ang nagbabadyang luha mula sa'king mga mata.

"alam mo namang kaya ko siyang iwan para sayo diba?" nagmamakawa niyang sambit sakin, masarap sa pandinig pero mali.

"I know, pero hindi ko kayang gawin to habang may nasasaktan tayo. Ano nalang sasabihin ng girlfriend mo sayo? O sakin? Na panakip-butas mo lang siya sakin?. I can't do that."

"please Amanda? I'm begging you. Kahit nasa America ka okay lang sakin, hindi ako maghahanap ng iba dahil alam mong ikaw lang ang mahal ko. Oo I've been with other girls but I never kissed any of them, dahil gusto ko ikaw lang."

Hinaplos ko ang pisngi niyang may luha, nasasaktan ako dahil ngayon na nga lang ulit kami nagkita sa personal nagsasakitan pa kami,and because we don't have a choice.

"you know how much I love you Levi, but it's not right. Kung mahal mo talaga ko, you can live with my love. Hindi mo kailangan ng pampalipas ng oras mo makalimutan mo lang ako."

Hindi ko na napigilan ang mga luhang pumatak sa aking mga mata. Masyado ng mabigat ang nararamdaman ko. I need to let it out.

"Your selfish! Amanda, so selfish. I don't know what to do without you. I wont let any other girls can come to me if you promise me that I'm the only man you'll love whenever you're far away." Ang sakit sa pakiramdam na nakikita ko siyang ganito. It hurts me too but, we live in a reality. We have to face the fact that sometimes, love is a sacrificing choice between your life and future.

"Im sorry Levi, im sorry But I do love you. We just need some break bata pa naman tayo, kapag nagkita tayo ulit it means we're destine to each other. Promise me that if we see each other again, we'll be back at the same page were our story begin."

" I, Promise."

~ Sarangeul haetta uriga manna ~

And it wakes me up, napanaginipan ko nanaman siya. Ilang days nalang babalik na akong pilipinas at hindi ko alam kung mangyayare pa yung pangakong nakalipas na.

We didn't talk, nor chat after that night. I can still remember how I cried yung sakit andun parin.
I wash my body just to lightened up my mood. Hindi na bago sakin ang ganitong pakiramdam, dahil magmula ng malaman kong babalik na kami sa Pilipinas ay nabuhayan ako. At araw-araw yun ang napapanaginipan ko. Hindi ko alam kung bakit. What does he feel? Is it still the same? Ako parin kaya yung gusto niya? O hindi na?