Ποιος θα σώσει ποιον;

Κεφάλαιο 3

Άρτεμις POV

Έχουν περάσει 5 ολόκληρες μέρες. Ο αδερφός μου είναι στον ιδιωτικό γιατρό της μαφίας κι η Άννα δεν έχει φύγει από το πλευρό του. Θα μου πείτε τι ρομαντικό. Αλλά εγώ θα σας πω ιου. Τέλος πάντων στο θέμα μου. Έχουν περάσει 5 ολόκληρες μέρες κι ο Γιώργος ακα αρχηγός μαφίας δεν με έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο, ούτε μου έστειλε κανένα απειλητικό γράμμα. Μωρέ λέτε να έχω ξεφύγει και απλά να με ξέχασε;

Αν είναι όντως αυτό τότε σε αγαπώ ζωή.

"Ζζζζζ" τι δονείται γαμώτο.

"Ζζζζζ". Α. Ναι... έχω και ένα κινητό. Μα καλά στο αθόρυβο δεν έπρεπε να είναι; Τι δονείται. Πφφ άντε καλά να το σηκώσω. Καλέ τι σταθερό είναι; Να δεις που θα είναι πάλι από την βονταφον για να μου πουν τις προσφορές κι τις διάφορες μαλακίες τους που θέλουν να πουλήσουν. Μα έλα που εγώ σαν κιουρία έχω το φοιτητικό κι είμαι απλά θεά. Άντε να το σηκώσω κι να τους διαολοστείλω σιγανά από μέσα μου.

«Παρακαλώ» λέω με έναν τόνο ψιλομύτας.

«Άρτεμις Παπαδοπούλου»" με ρωτάει μια αντρική φωνή. Τι φάση; Δεν ξέρετε ποιον παίρνετε κι ρωτάτε. Τς τς τς. Τρόποι δεν έχουν μάθει.

«Η ίδια» απάντησα σοβαρά.

«Τέλεια. Σε περιμένουμε στο μπαράκι το γνωστό "The old fisherman". Σε 1 ώρα το πολύ να είσαι εδώ.» είπε αυτός ο άντρας κι μου το έκλεισε.

Έλεος! Κι εγώ θα το ξαναπώ. Τι τρόποι είναι αυτοί σε μια κιουρία!!! Δεν φτάνει που όταν είχε γίνει το συμβάν αυτό με τον αδερφό μου, ο Γιωργάκης με έστειλε σπίτι μου αρων-άρων προτού έρθει ο γιατρός και τα σχετικά. Εντάξει η Άννα μου το υποσχέθηκε ότι θα τον προσέχει αλλά ρε φίλε. Λιγάκι σεβασμός. Εντάξει η αλήθεια είναι ότι δεν είχα τόσο πρόβλημα τελικά.... Την επομένη μέρα, πήγα να επισκεφτώ τον αδερφό μου. Βασικά με είπε ηλίθια που το έκανα αυτό, κι από εκεί καταλαβαίνετε ότι ο αδερφός μου θα γίνει μια χαρά. Χαχαχα. Ειρωνικό χιούμορ λέγεται κάτι που μάλλον δεν έχετε.

Οπότε εγώ πρέπει να ντυθώ κι να πάω κατά εκεί. Μάλιστα. Βαριέμαι.

"Ζζζζ" το κινητό μου πάλι χτυπούσε. Το σήκωσα χωρίς να δω αριθμό.

Ε συνήθως μόνο η οικογένεια μου με έπαιρνε. Ποιος άλλος μπορεί να είναι αφού η "συμμορία" με είχε πάρει ήδη.

«Παρακαλώ». Λέω βαριεστημένα ψάχνοντας στην μικρή μου ντουλάπα για κάτι άνετο.

«Έτσι μαρέσει να με παρακαλάς». Ακούστηκε στην άλλη γραμμή ο αγαπημένος μαλάκας, ηλίθιος, μαφιόζος Γιώργος. (Τόσα πολλά υποκοριστικά γιατί εδώ βλέπετε ένας καινούργιος έρωτας ξεκινά.... #not).