သဒၵါထက္သွ်န္ သင္တန္းေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ ရင္းႏီွးေနေသာ အသံေလးတစ္သံကို ၾကားလိုက္ရ၏။
ခပ္လွမ္းလွမ္းရိွ သစ္အိုပင္ႀကီးေအာက္မွ...
"ခ တကယ္ မပါလာလို႔ပါ"
"အဲ့ေလာက္ေလးကူညီခိုင္းတာကို ငါျပန္ေပးမွာပါ"
တစ္ဖက္မွ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္၏အသံ...
"ခ တကယ္ မပါလို႔ပါ
ဒီေန႔ ေလာေလာနဲ႔ ထြက္ခဲ့မိတာ
ပိုက္ဆံအိတ္က က်န္ေနခဲ့လို႔ပါ"
ဝန္းရံခေႂကြ၏ အသံမွာ အားနာၿပီး ခက္ခဲေနပံု ေပါက္ေနသည္မို႔ သဒၵါထက္သွ်န္လည္း ထိုေနရာသို႔ အျမန္သြားကာ ဝန္းရံခေႂကြ၏ လက္ကေလးကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး...
"ငယ္ လာၿပီလား
ကိုေနာက္က်သြားတယ္ ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလား
ဝင္ရေအာင္ေလ ဆရာေစာင့္ေနၿပီ"
ဝန္းရံခေႂကြမွာေတာ့ မ်က္လံုးေလး အျပဴးသားႏွင့္ သဒၵါထက္သွ်န္ ဆြဲေခၚရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြား၏။
သင္တန္းဆင္းသည္ႏွင့္ ဝန္းရံခေႂကြအိမ္မွ ကားေရာက္ေနၿပီမို႔ ဝန္းရံခေႂကြလည္း အိမ္ေစာေစာျပန္သြား၏။
သဒၵါထက္သွ်န္လည္း ဘာမွ မေမးလိုက္ရသလို စကားပင္ မေျပာလိုက္ရ...
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ ဘုန္းရိွန္ဝါလႊမ္းအတြက္ မနက္စာ ထျပင္ေပးေနေသာ ျမဴႏွင္းစက္သွ်န္...
"ျမဴ ေနေကာင္းၿပီလား"
"အင္း ေကာင္းေနပါၿပီ
ေက်ာင္းသြားဖို႔ ျပင္ေတာ့ေလ"
"အင္း
ဒီေန႔ ငါလိုက္ပို႔ပါ့မယ္
နင္ေနေကာင္းေသးတာလဲ မဟုတ္ဘူး
ေလတိုက္ရင္ လဲက်မဲ့႐ုပ္နဲ႔"
"ရပါတယ္ ငါက..."
"မရဘူး
လိုက္ပို႔မယ္
လုပ္... လုပ္...
ၿပီးတာနဲ႔ အတူတူသြားမယ္"
ဘုန္းရိွန္ဝါလႊမ္းလည္း နံနက္ေစာေစာ အစည္းအေဝးရိွသည္မို႔ ေစာစီးစြာထြက္သြား၏။
သဒၵါထက္သွ်န္ကေတာ့ ျမဴႏွင္းစက္သွ်န္၏ တစ္ရက္တာ ဒ႐ိုင္ဘာ အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္လ်က္ရိွ၏။
"ျမဴ သြားစရာရိွတာ သြားေတာ့ေလ
အတန္းတက္ရအံုးမွာမလား
ညက် ငါ့ဘာသာ ျပန္လိုက္မယ္
ဝင္မေခၚနဲ႔ေတာ့"
YOU ARE READING
DEEP
Romance»»»ငါ့ဘဝက မင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ့ရသလို မင္းဘဝကိုလည္း ငါကိုယ္တိုင္ ဖ်က္ဆီးျပမယ္ ျမဴႏွင္းစက္သွ်န္... ငါမင္းကို သိပ္မုန္းတယ္... ဘုန္းရိွန္ဝါလႊမ္း »»»အရာအားလံုးက ကြၽန္ေတာ့္အမွားမို႔ ဘာပဲ လုပ္ရလုပ္ရ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေပးဆပ္မွာပါ... ကိုကို ေက...
