De eindstrijd

Hoofdstuk 1

BEEPBEEP.... BEEPBEEP.... Een hoog een vooral irritant geluid haalt me uit mijn diepe slaap. Kreunend rol ik mezelf uit mijn dekens en werp een blik op mijn wekker. 05.47 geeft deze aan. In de verte blijft het gepiep doorgaan en het duurt nog wel een paar seconden voordat het in mijn slaperige brein doordringt waar dit geluid vandaan komt. Het brandalarm. Meteen ben ik klaarwakker en ik vlieg mijn kamer uit, de trap af. Als in de keuken kom staat deze blauw van de rook. Meteen beginnen mijn ogen te tranen en moet ik de boord van mijn nachtjapon over mijn mond trekken om geen acute hoestaanval te krijgen. Dan lukt het me om in die rook een vaag silhouet te onderscheiden. En de eigenaar van dit silhouet lijkt druk in de weer te zijn met pannen en een blusdeken. Maar natuurlijk. Dit is weer een van Thalia's lieve maar ook zeer gevaarlijke pogingen om Damian, Connor en mij te verassen met een ontbijt. Helaas gingen haar vorige ontbijtjes in rook op. Letterlijk. En nu weer. Tastend loop ik naar het keukenraam en gooi deze wijd open. Frisse lucht stroomt de ruimte in en al gauw kan ik de ravage zien. Schuldig glimlachend kijkt Thalia me aan. 'Goedemorgen.' Zegt ze terwijl ze hardhandig aangekoekte en verkoolde stukken bacon uit de koekenpan schraapt. De hele vloer is bezaaid met olie, water en vooral veel as. Het fornuis en het stukje muur daar achter zijn inmiddels zwartgeblakerd en de gootsteen staat vol met pannen met brandplekken. Ik trek een stoel achter de eettafel weg en klim er op om dat verdomde brandalarm eindelijk het zwijgen op te leggen. De stilte die daarna volgt is oorverdovend. Grinnikend help ik Thalia de boel schoon te maken. 'Jij bent vrolijk.' Merkt Thalia op. Ik haal mijn schouders op. 'Ben jij dat niet dan? Vandaag arriveert de eerste groep vampiers voor de keuring. Vandaag gaan we eindelijk actie ondernemen. Vandaag is het begin van het einde van de oorlog.'