"Sorry its just a dare" saad ni Ghelou bago ako iniwan. Iyak lng ako ng iyak dto sa garden ng may naramdaman akong nag abot ng panyo. Hindi ko siya pinansin at umiyak ulit.
"Don't cry lalo kang pumapangit" umiyak ako lalo dahil sa sinabi niya. "Wala kang pake" saad ko, tyaka sino ba siya. Inabot niya ulit ang panyo at mapangahas ko namang kinuha ito. "Thank you hah" satkastic na saad niya. Di ko siya pinansin at pinunasan ang mukha ko. "Dwayne nga pala" saad nito matapos ang mahabang katahimikan. Tinignan ko lng siya "k tsk" saad ulit nito at umalis. Na guilty naman ako.
Matapos ang 3buwan medyo okay na ako naka move on narin ako sa pesteng Ghelou nayun. Nag lalakad ako dito sa school campus ng Makita ko ang isang pamilyar na mukha. Dali dali akong lumapit sakanya. Nakatalikod siya sakin kaya tumikhim ako.
"Hi" nahihiyang saad ko. Tinignan niya lng ako kaya nilabas ko na ang panyo niya "ito salamat pala noon" saad ko "sayo na yan" saad niya at umalis. Wao ah.
Kala ko d na niya ako papansinin pero makalipas ang ilang araw nag text ang isang stranger at napag alaman kung siya yun. Lumipas pa ang mga araw. Naging mag kaibigan kami.
"Hoi kainin mo yan niluto ko yan" sigaw niya sa mukha ko "heh ayaw ang Pangit" sinamahan niya ako ng tingin kaya napilitan akong kainin ang linuto nyang ang parang d pagkain.
Ilang buwan pa ang lumipas ng ramdan kung nahuhulog na ako sakanya. Alam kung ganon rin siya. Kaya nang manligaw siya pinayagan ko agad siya.
And now kami na nga.
Pero ramdam ko na ang pag babago niya. Hindi na siya ang Dwayne na nakilala ko.
"Ano ba Dwayne bat parang umiiwas ka! Tyaka palagi kita nakikita kasama ang best friend ko!" Sigaw ko sakanya. Minsan nahuli kong mag kayakap sila ng best friend ko pero Hindi ako nagpakita pero ngayon ngayon d ko na kaya at naisumbat ko sakanya yun. "Ano ba Dhian may pupuntahan pa ako pwede"
"Pupuntahan saan? O Baka naman sino? Si Bell ba" Ang bestfriend ko. Got yah.
Humarap na nga siya sakin mula sa pag CE cellphone.
"Oo si Danabell ang pupuntahan ko" natigilan ako sa sinabi niya hindi ko yun inaasahan.
"Bakit" mahinang tanong ko.
"Dahil mahal ko siya. Tyaka pwede ba wag ka nang umasang babalik pa ako sau Dhian. Ngayon alam mo na mahal ko si Bell" parang nabingi ako sa narinig ko. Tinignan ko siyang puno ng luha ang mukha ko.
"What?" Naguguluhan Kong tanong
"Hindi kita mahal Dhian ginamit lang kita para mapalapit sa kaibigan mo" at umalis na siya.
Ang sakit na niloko nanaman ako at sa taong mahal na mahal ko pa.
I'm fooled again
