smile flower ;; soonhoon

01

Yatağın içinde kıvranmamın sebebi olan telefon aralıksız çalmaya devam ediyordu. Böyle sabah sabah beni kimse aramazdı ama benim telefonum tepemin tasını çoktan attırmıştı. Homurdanarak telefona baktığımda arayanın Cheol hyung olduğunu gördüm. Şaşırmıştım, uzun zamandır konuşmamıştık. Ayılmak için yanaklarıma birkaç defa vurduktan sonra telefonu açtım.

Jihoon: Günaydın hyung.

Seungcheol: Sana da günaydın Jihoon-ah.

Jihoon: Sabah sabah bir şey mi oldu?

Seungcheol: Ah hayır, şey diyecektim. Hepimiz ... kafedeyiz. Sen de gelsene.

Jihoon: Uzun süre sonra hep beraber olmak güzel olacak. Hazırlanıp geleceğim hyung.

Seungcheol: Tamam, gelince görüşürüz. Geç kalma, bugün önemli.

Jihoon: Önemli mi? Ne var bugün?

Seungcheol: Ah, hiç.. Hiçbir şey. Haydi gel. Görüşürüz~

Hyungun sesi biraz garip geliyordu. Sanki heyecanlıydı ya da.. Ne bileyim garipti işte. Hazırlanırken aklımdan binbir türlü şey geçti. Neydi bugünü önemli yapan, uzun bir aradan sonra tüm üyeleri bir araya toplayan? Aklıma en son gelmesi gereken ihtimali en başta getirmiştim. O, dönmüş olabilir miydi? Yani kakaotalk grubundaki en son konuşmasında hepimize turnesinin uzun süreceğini söylemişti. Gerçi buradayken de görüşüyoruz denemezdi ama yine de buradaydı işte. Bu ihtimal şimdi dahi nefesimin sıkışmasına yetmişti. Sonrasında kafamda bu kadar kurmanın aptalca olduğuna karar verip bugünün önemini öğrenmek için kafeye doğru yola çıktım.
...
Kafeye vardığımda gördüğüm manzara beni duygulandırdı. Yıllar sonra, yine eskisi gibi aynı masa etrafında toplanmış oturuyorlardı. Daha fazla beklemek istemedim, içeri girdim.

Jihoon: Selam..

Seokmin: Sonunda! Hoşgeldin~

Seungcheol: Hoşgeldin Jihoon-ah.

Sırayla diğerleriyle de kısaca selamlaştıktan sonra bir sandalye çekip oturdum ve hepsini yeniden incelemeye başladım.

Jihoon: Uzun süre sonra yine hep beraber olmak güzel...

Vernon: Evet, bu duygulandırıcı.

Seungkwan: E bir de ağlayın?

Mingyu: Ağlayın diyor ama kendi gözleri dolmuş bile.

Seungkwan: Sussana be!

Kısa süreli kıkırdaşmalardan sonra konuyu değiştirmek amacıyla aklımı kurcalayan o soruyu sormaya karar verdim. Ama duyacağım cevap beni mutlu etmeyebilirdi.

Jihoon: Ee, ne bakalım hepinizi buraya toplayan o özel neden?

Seungcheol: Hazır mısın? Bugün... Biri dönüyor, aramıza.

***

-Evet, bu benim ilk çalışmam. Aslında pek güzel değil farkındayım, sadece öyle bir fikirdi ve ziyan olmasını istemedim^^ Ne kadar kötü olursa olsun kaldırmayacağım. Çünkü buradaki tabirler ve cümleler benim için çok değerli. Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin~♡