°~Seesaw [Minsung]~°

M.I.A.

Była już 14, a Minho właśnie teraz odczuł skutki nie spania całą noc. Jednak, co on mógł zrobić? Młodszy chłopak przyciągnął sobą jego uwagę. On sam nie wiedział czemu jest tak zainteresowany chłopakiem, jednak musi wykorzystać swoją okazję do poznania go, prawda?

Kiedy udało mu się wyjść z łóżka, udał się do swojej szafy. Jednak tu pojawił się pierwszy problem.
-W co powinienem się ubrać? - chłopak stał przed swoją szafą co chwilę przykładając jakieś ubranie do swojego ciała aby sprawdzić, jak na nim by pasowało - powinienem się ubrać wyjściowo, czy może lepiej jakoś tak luźno? Zresztą Minho, czemu tak bardzo się tym przejmujesz, przecież to nie randka, to tylko zapoznawcze? Tak, zapoznawcze spotkanie.

Chłopak zabrał swoją ulubioną, zieloną bluzę, jakiś biały podkoszulek i czarne jeansy z dziurami na kolanach, po czym udał się do łazienki.

Kiedy tylko skończył się szykować sprawdził godzinę na swoim telefonie, chciał wiedzieć ile jeszcze ma czasu do spotkania z małym Jisungiem. Jego entuzjazm spowodowany spotkaniem szybko zniknął kiedy zrozumiał, że jest spóźniony już 15 minut. Jak najszybciej wybiegł z domu i udał się w miejsce spotkania.

Zdyszany oparł się ręką o drzewo i ujrzał niższego chłopaka siedzącego przy wodzie, który co jakiś czas wrzucał małe kamyki do wody.
-Co ty sobie wyobrażałeś Jisung? Że ktoś faktycznie będzie chciał się z tobą zaprzyjaźnić? Jesteś taki naiwny. - Jisung cicho zaśmiał się sam do siebie, jednak w jego głosie dało się wyczuć smutek.
-Dobrze myślałeś Jisung - młodszy gwałtownie odwrócił się, aby spojrzeć na drugiego - ktoś faktycznie chce się z tobą zaprzyjaźnić i nie jesteś naiwny tylko ja głupi oraz spóźnialski - starszy cicho się do siebie zaśmiał.

Minho opuścił swoją głowę przyglądając się swojemu cieniu. Był zły na siebie, był zły, że młodszy pomyślał iż on nie chce go spotkać. Niby był to głupi powód do złości, jednak coś w nim pękło kiedy usłyszał ten smutny głos Jisunga.

Młodszy natomiast powoli wstał z trawy i przyglądał się Minho, powolnym krokiem zbliżył się do niego po czym niepewnie przytulił.

-Czekałem na Ciebie Hyung... Jednak nic się nie stało, nie jestem zły przez to że się spóźniłeś - wtulił się w niego mocniej, a starszy stał z osłupieniu. Nie spodziewał się takiego gestu ze strony Jisunga.

Młodszy odsunął się powoli od niego, patrząc na niego smutnym wzrokiem.
-przepraszam Hyung, nie powinie- - młodszemu nie dane było skończyć, ponieważ Minho przyciągnął go mocno do siebie i wtulił się w niego.

-M-Minho? Co ty robisz?
-Przepraszam Jisung ale proszę, czy mogę tak jeszcze chwilę zostać?
-Ah, T-tak jasne. - Jisung również przytulił starszego. Był bardzo zaskoczony takiej reakcji, jednak nie przeszkadzało mu takie zbliżenie, wręcz przeciwnie, skłamałby, gdyby powiedział, że mu się nie podobało i nie chciałby tylko tak stać przytulając się do swojego Hyunga.

Minho powoli odszedł do tyłu i spojrzał w oczy Jisunga.
-To co mały, idziemy się gdzieś przejść? - młodszy pokiwał delikatnie głową i razem ze starszym udał się w stronę wyjścia z parku.

-W sumie hyung... Gdzie tak właściwie idziemy?
-Idziemy do mojej ulubionej kawiarni! To nie jest tak daleko, chodź szybciej! - starszy złapał Jisunga za rękę i pociągnął za sobą. Jisung nie był w stanie zrobić nic innego, niż iść za chłopakiem i patrzeć na ich złączone dłonie.
-H-Hyung, czy możesz mnie puścić? - Minho szybko puścił dłoń młodszego i odwrócił się w jego stronę.
-Przepraszam - popatrzył się na niego smutnym wzrokiem. Resztę drogi przeszli w niezręczniej ciszy.

Chłopcy usiedli przy stoliku i siedzieli w ciszy oczekując kogoś, kto mógłby odebrać ich zamówienie. W pewnym momencie do ich stolika podszedł blond włosy chłopak o wyraźnie zarysowanej szczęce. Uśmiechnął się przyjaźnie w stronę Minho.
-Hej Minho! Co Cię tu sprowadza? - uśmiechnął się szeroko w stronę swojego, jak widać, przyjaciela.
-Hej Hyung, przyszedłem tu ze swoim... przyjacielem. Hyung to jest Jisung, Jisung to jest Bang Chan, mój dobry przyjaciel.