zijn dochter

5. Zeldzaam

~julia~

Iedereen is nu weg en pap en ik zijn nu thuis. Ik weet nogsteeds één ding niet. Dus vraag ik: "wie zijn degene die mij opgevoed hebben?" "Ik heb je eerst een normaal leven gegund maar nu je 12 bent kan je het denk ik wel aan." "Maar hoezo weet ik niks meer van jou?" "Nou... voordat je naar je, ik noem het wel even pleegouders, ging heb ik je geheugen gewist omdat ik ik bang was dat je te zwak was voor deze wereld, maar je pleegouders hebben je zo goed opgevoed! Kijk hoe groot en sterk je bent!" "Wie is mijn moeder dan? Die had je ook nodig... toch??" "Ehh... ik denk niet dat je wilt weten wie je moeder is..." "vertel nou maar... je zei net nog dat ik zo sterk ben geworden!" "Oke... maar niet schrikken! Je moeder is een mundane..." "maar ik ben een warlock, kunnen er ook halfwarlocks zijn dan?" " nee maar als een warlock en een mundane een kind krijgen dan is het 50% kans dat je een warlock bent, en dat ben je nu dus." "Maar wie is mijn moeder? Je hebt het nogsteeds niet gezegd!" "Dat heeft ook geen nut meer... ze is dood..." '' oh... dat wist ik niet. Sorry dat ik het vroeg." "Oh maakt niet uit hoor! Ik heb nu alec!"

~magnus~

Ik moet ook iets van alec in mijn doosje doen... maar wat? Wacht! Ik weet het! Het papieren uiltje dat hij mij gaf! (Sorry ik weet het echte woord niet)

~julia~

Wat gaat pap in een keer doen? Ik ga kijken... hij stopt iets oranjes met roods in een raar doosje... "pap?" Hij schrikt. "Ja, julia?" "Wat is dat?" "Oh dit doosje?" "Ja" "dit is mijn doosje en ik wil dat je daar NOOIT aankomt. Hier zitten namelijk spullen in van ware liefdes. En omdat ik 832 ben heb ik er nogal wat... kijk deze was van alec" hij liet me een papiern uiltje zien. Dat moet dat rode oranje ding zijn! "En dit is die van jou biologische moeder." Ik krijg een vrouwenarmband te zien. Die moet mijn moeder vast gedragen hebben! Er schoot in een keer een rare herinnering naar binnen...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Er licht een baby in de schoot van een vrouw... en daar zit magnus! Ze zitten op een brug met een zonsondergang. Magnus geeft de vrouw een mooie roos en een kus. Hij zegt: "wat is julia mooi!" Die baby... dat ben ik! En die vrouw is mijn moeder! Wat is ze lief voor me. Eigenlijk wil ik naar haar toe rennen en haar knuffelen, maar dat gaat niet want ik zit in een herinnering...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Pap?" "Ja, julia?" "Ik kreeg net een rare vibe... iets over een vrouw die een baby vasthield op een mooie brug met een zonsondergang en jij gaf die vrouw een kus... ik wilde haar zo graag knuffelen alleen dat ging niet." "Oh ja dat krijgen warlocks soms" "wat?" "Een herinnering van de babyjaren. En dan krijg je altijd de mooiste te zien." "Maar ik kreeg het niet in een keer, ik kreeg ik toen ik het armbandje vasthield..." "julia?" "Ja?" "Jij bent een speciale soort warlock... jij bent een vibius" (spreek uit als: viebieoes) "en dat is..?" "een vibius is een warlock die met behulp van dingen die van de mensen zijn geweest de herinneringen van die persoon kan beleven. Dat komt maar 2% voor en dat is zo'n 1 in de 2000000 warlocks." "Dus ik ben een hele zeldzame walock die herinneringen van andere mensen kan zien?" "Ja." "Moeten we dat niet tegen de anderen zeggen?" "Nee we houden het even geheim. Omdat je zo zeldzaam bent ben je in groot gevaar!"