Chasing You (Chasing Series #1)

Kabanata 10

Cry

Why are you like that, Elliot?

My eyes starts to get watery. My heart hurts so bad.

All my efforts and excitement, crash.

Akala ko pa naman ay papansinin na niya ako. Sabi ni Maddison ay tinatanggap naman daw ni Elliot ang mga nag bibigay sa kanya. Bakit yung akin hindi?

Naglakad na ako palayo kina Elliot, hindi na kaya ng mata ko na pigilan ang luhang unting unti ng bumabagsak.

My heart is crashing into pieces. Why can't you pick mine, Elliot?

Inangat ko ang kamay ko na hawak hawak parin ang lunch box. Nakita ko rin ang bakas ng paghihirap ko matuto lang akong mag luto. Napangiti ako ng mapait ng titigan ito.

"Sayang naman ito."

Tulala akong nag lalakad sa hallway. Siguro ay ibibigay ko nalamang ito kay Maddison.

"Ksenia!"

Napalingon ako sa tumawag sakin at napangiti ng malungkot.

"Zach."

"What happend to your eyes?" hinaplos niya ang ibabang mata ko.

"Nothing." iniwas ko ang mukha ko sakanya.

"Tell me." seryoso niyang sabi.

Hindi ko na napigilan ang luhang unti unting pumatak sa aking mata. Napayakap ako ng mahigpit kay Zach.

"Zach, he rejected it."

"Who? Elliot?"

Mabilis akong tumango sa tanong niya. Mas hinigpitan ko pa ang yakap dito, para bang kayang alisin nito ang sakit na nararamdaman ko.

"Shh..tahan na."

Ilang minuto rin akong umiyak kay Zach habang yakap siya. Medyo gumaan ang pakiramdam ko. Humiwalay na ako sa pagkaka yakap kay Zach saka siya tiningnan.

"Thank you." sabi ko habang nakangiti.

"You know I'm always here for you, right?"

"And I'm thankful, Zach."

Tiningnan niya ang hawak kong lunch box. At kinuha ito.

"Akin nalang ito."

"Are you sure?"

"Oo naman! Ang sarap kaya ng luto mo." ngiti niyang sabi.

"Buti ka pa naappreciate mo ang luto ko."

"Wag mo ng isipin si Elliot. Ganun lang talaga yun."

"Ano pa nga ba?" buntong hininga kong sabi.

"Oh! I have to go, Ksenia. I'm already late in my next subject."

Naguilty naman ako sa sinabi niya. Paiyak iyak pa kasi ako.

"Pasensya na, Zach. Nalate ka pa tuloy."

"It's alright! Are you fine already?"

"I am. Don't worry."

"Alright. I'll go now!"

Kumakaway siya sakin habang tumatakbo siya sa hallway. Ng makalayo na si Zach ay pumihit narin ako pabalik sa classroom.

"Ksenia! Kamusta?" naka ngiti sakin si Maddison.

Pasalampak akong umupo sa katabi niyang upuan.

"He rejected it." may pait kong sabi.

"What? Seriously?"

"Yes."

Kinwento ko kay Maddison ang nangyari kanina sa pagitan namin ni Damon.

"Damn that Montevedra."

"But it's okay!"

"Naiinis na ako sa Elliot na yan!"

"Don't be, Mads. He has the right to choose."

"Such a jerk."

Hindi na ako sumagot sa sinabi ni Maddison baka kasi humaba pa ang usap. Mabilis lang natapos ang klase namin. Nag paalam narin kami sa isa't isa ni Maddison.

Naglalakad na ako sa hallway pauwi. Tinext ko narin ang driver ko na sa tapat ng gate niya nalang ako sunduin.

"Akala mo susuko agad ako? No way!" sabi ko sa sarili ko.

Araw araw ko parin siyang dadalhan ng pagkain. Hanggat hindi niya pa natitikman ang luto ko hindi ako titigil. Siya naman ang dahilan kung bakit ako nag pursigi matuto mag luto.

"Magiging akin karin, Elliot."

Pilit kong pinapalakas ang loob ko. Hindi dapat ako nag papaapekto. Buti nalamang at nandiyan lagi si Zach at Maddison para sakin.

Hanggang sa pag uwi ay nakangiti ako. Hindi ko hahayaan na maapektuhan ako ng unang rejection. Determinado akong mapansin ni Elliot.

Nang mahiga na ako sa kama ay pumasok nanaman sa isip ko ang nangyari kanina. Unti unti nanamang pumait ang ngiti sa mga labi ko.

Unting unti nag tuluan ang mga luha ko galing sa aking mata. Ang sakit, ang sakit sakit. Napahawak ako sa dibdib ko na tila kinakapos na ako ng pag hinga.

"Bakit ang sakit mong mahalin, Elliot?"