عشق الزين

الفصل التاسع

ليليان : قولتلك لا ......انت هاتضربنى
زين : هاعد من واحد لتلاته ان مجتيش انتى حرة
ليليان وهى بتعيط وبتدراى نفسها علشان تتفادى ضربه : اهو جيت ..
زين صعبت عليه لدرجاتى بتخاف منه ... شدها لحضنه وحاضنها وباس شعرها اللى بيعشقه ومؤخرا بقا عندة ادمان يشم ريحته : هو انا مش قولتلك انا عمرى ما اضربك خايفه ليه تيجى .... متزعليش منى

ليليان خبت وشها فى حضنه وعيطت وكانها بتشتكى لابوها : انت زعلتنى اوى مع انى معملتش حاجة غلط ومبقولش غير حاضر
زين بحنيه : مش لازم تعملى غلط علشان مش عاوزك تشتغلى يا لى لى
ليليان اتبسطت من دلعها دا بس بردوا لازم تفهم ليه رفدها
ليليان : بس انا اتفقت معاك اشتغل صح

زين : لا غلط انتى متفقتيش تشتغلى دا عم حسن الله يرحمه هو اللى كلمنى اشغلك ...... وبعدين ياستى حتى لو انتى اللى كنتى اتفقتى فانا غيرت الاتفاق فيها حاجة دى
ليليان : ماشى ....بس انت المفروض تقولى اسبابك ... وبعدين انت مش عاوزنى اشتغل عندك ممكن ادور على اى شغل تانى
زين : ولا عندى ولا عند غيرى ... انا مش عاوزك تشتغلى اصلا ركزى فى دراستك وذاكرى
ليليان : انا مقصرتش فى دراستى. وانا لسه عند كلامى قولى اسبابك ايه
زين : وانا لسه عند رأى مش هاقول اسباب ريحى نفسك بقا
ليليان : اووووووف

زين بضحك : ههههههه اووف عليكى انتى... ليليان انا لما قولتلك انا رفدتك يمكن خانى التعبير بس مقصدتش للحظه ان هاسيبك ...... ياريت متكررش تانى اللى عملتى ... لان وقتها مش عارف ردة فعلى هاتكون ايه ....ممكن
ليليان بابتسامه : ممكن
زين مسك وشها بايديه وبخفوت : يالا نفذى العقااب
ليليان بتوهان : عقاب ايه
زين : عقاب اللبن يا لى لى. .. وكمان كسرتى كوبايه يبقا عاقبين دبل ياعنى
ليليان اتكسفت : لا لا ابعد يا زين عيب
زين : عيب ايه بس دا انا ناويلك على نيه سودا
ليليان : زي

زين قطع كلامها وباسها برقه وهى للحظه تجمدت بس بعد كدا اتجاوبت معاه وضمته ليها جامد لانها حست انه ممكن يسبها وهى حبته وعشقته
زين بعد فترة بعد عنها بياخد نفسه هو حس انه وصل لمرحله مبقاش متحكم فى نفسه وهو بيحبها وعاوزها تحبه ومش عاوزها تخاف منه وميعرفش انه بقا كل حياتها ليليان حطت وشها فى حضنه من كسوفها منه
زين بحنيه : يالا ننام علشان انا تعبت واليوم كان متعب وانتى كمان اكيد تعبتى
ليليان مشيت معاه راحت على السرير ونيمها فى حضنه وهى مبسوطه ان زين الرجال مش سابها واحتواها

فى الشرقيه
ايمان بتكلم عبد الرحمن فى التليفون
ايمان : بس انا خايفه من مقابله مامتك لينا دى
عبد الرحمن : والله ما تخافى بالعكس امى حبتك جدا علشان انتى صاحبه ليليان .... امى طيبه اوى يا ايمى عكس ابويا ساعات بقعد افكر هى ازاى اتجوزت ابويا ووافقت تكمل معاه بعد اللى عمله هو وعمى عاصم فى جدتى وليليان
ايمان: وليليان كمان بتحبها ودايما كانت بتقول عليكوا كل خير .... حبيبتى كانت نفسها تحضر فرحنا
عبد الرحمن : ايمان بالمناسبه ... احم انا مش هاقدر اعملك فرح انا يدوب هانكتب الكتاب ونمشى انا وانتى ومامتك على طول
ايمان : مش مهم يا حبيبى عادى مش لازم فرح .... انت فرحى يابووودى