Zawgyi ver
---------
"အကို႔ကို သေဘာက်တယ္!"
ႏိုးေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ခနျပန္လည္မိန္းေနစဥ္
ေဘးနားမွ ထြက္လာေသာ အသံေႃကာင့္
မ်က္လံုးႏွစ္လံုးဟာ ျဖတ္ခနဲ ပြင့္လာသည္။
အသံလာရာ ေဘးဘက္သို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေစာင္ေလးကိုဖက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပံဳးျပံဳးႀကီး
ၾကည့္ေနသည့္ ကေလးကို ေတြ႕ရသည္။
အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္း ျမင္ေနၾကားေနရသမွ်သည္
ၾကက္သီးထစရာပင္။
"ဘာ...ဘာေျပာလိုက္တာလဲ ဟ်ဴးနင္း?"
မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကိုမွိတ္ကာ ေလပူတို႔ကို
မႈတ္ထုတ္ေနေသာ ကေလးကိုၾကည့္လ်က္
အံ့ၾသေနမိသည္။
"အကိုပဲ မေန႔က ဖြင့္ေျပာထားတယ္ေလ၊
အဲ့တာ အေျဖျပန္ေပးတာ"
"မေန႔ထဲက ေပးၿပီးၿပီ မဟုတ္လား?"
"ဟင့္အင္း....အကိုပဲ မူအံုးဆို အဲ့တာမို႔
တစ္ရက္ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္တာ၊ အခု
အကိုလည္း အိပ္ရာႏိုးၿပီဆိုေတာ့ ထေတာ့ေလ
အျပင္မွာ တျခားသူေတြေတာင္ ေစာင့္ေနၾကၿပီ"
"ေအာ္....အင္း ဟ်ဴးနင္းက ထတာၾကာၿပီလား?"
"အင္း...ၾကာၿပီ၊ အကို႔ကို အေျဖေပးဖို႔
ထိုင္ေစာင့္ေနတာ၊ အခု သြားၿပီေနာ္"
အျပင္သို႔ လွစ္ခနဲ ေျပးထြက္သြားေသာ
ကေလးကို လွမ္းဖမ္းခ်ိန္ပင္ မရလိုက္။
လ်င္လိုက္တာလည္း လြန္ပါေရာ။
ေတြးမိရင္း ရင္ခုန္လိုက္တာ။
ကြၽန္ေတာ့္ကေလးေလးဟာ
ကြၽန္ေတာ့္ေကာင္ေလး ျဖစ္လာၿပီေပါ့။
ရင္ခုန္ေနတာေတြ ခနတာ ထိန္းထားၿပီး
အျပင္သြားရန္ ျပင္ဆင္ရသည္။
အႏွီဟ်ဴးနင္းခါအီကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို
ေ႐ွာင္သည္။
သူ႔ကိုေတြ႕လို႔ သူ႔နားသြားေတာ့ ထြက္ေျပးသည္။
အနီးအနားေလးတင္ သြားေသာ္လည္း
အကိုေယာန္းဂြၽန္းတို႔ႏွင့္ စကားေျပာရင္း
ကြၽန္ေတာ့္ကို အေတြ႕မခံ။
ဒါ သူ႐ွက္ေနတာမ်ိဳးလား။
