Moon: Bazen internet her şeye erişemiyor.
Moon: Bilmediğin tonla şey var.
Moon: Söylediklerin doğru,
Moon: Bencildim ben.
Moon: Evet ben iyiysem kimin kötü olduğu umrumda değildi.
Moon:Çünkü hiç iyi olmadım.
Moon: İnsanlar hiç neden diye sormadı bana.
Moon: Sebebi ne demedi.
Moon: Sana göre sebep kabul edilecek bir durum değil belki.
Moon: Haklısın.
Moon: Ancak ben hiçbir zaman önyargılı bir insan olmadım.
Moon: Sizse önyargılarınızda boğuldunuz.
Moon: Bilip bilmeden bencil damgasını vurdunuz bana.
Moon: Bense kabullendim.
Moon: Bu benim hatam fakat en büyük hatayı yapanlar sendin, onlardı, herkesti.
Moon: Değiştim.
Moon: Sayende.
Moon: Bunu da fark etmedin.
Moon: Diğerleri gibi.
Moon: Dedin ya 'kalbin iyi atıyorsa kimin kalbinin ritmi bozuk umursamazdın'
Moon: Benim kalbimin ritmi bozukken diğerlerinin iyi olmasını umursamadım ben asıl.
Moon: Bunu da görmedin.
Stigma: Acıtasyon mu yapıyorsun?
Moon: Evet..
Moon: Sende en az benim kadar bencilsin.
Moon: Sende yalnızca kendini görüyorsun.
Moon: Ama benim sebeplerim vardı.
Stigma: Sikeyim sebebin neydi Jimin?
Stigma: Anlat ki inanayım.
Moon: İnanmak isteseydin yollar çoktu, istemediğini biliyorum.
Moon: Beni nasıl istiyorsan öyle hatırla.
Moon: Özgürsün, özgür bir ülkede yaşıyoruz.
Moon: Bilseydin acırdın bana|
Seni seviyorum.Moon: Bundan nefret ediyorum.
(İletildi, 02.14)Jimin'in gözünden bir yaş düştü telefona, hıçkırarak ağlıyordu.
Onun yüzünden ağlamasına rağmen, gelip sarılsa geçerdi her şey. Ama gelmiyordu işte.
"İki yıldır, hastane odasının önünden geçtiğinden beri seviyorum seni."
Park Jimin, Kim Taehyung'un telefonu dinlediğinden habersizdi.
Kim Taehyung, Park Jimin'i aradı.
Jimin telefonunun ekranına dolu gözleriyle bakıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I Can Hear U
Fanfiction[vmin] Esmer tenli, siyah saçlının kulağına eğildi. "Park Jimin, söylediklerini duyabiliyorum." Siyah saçlı devamı gelecekmiş gibi hissettiği cümleyi bekledi. "Söylemedikleri de." •|16.06.19|' •|31.08.19|'