𝐁𝐎𝐁𝐎
[bo·bo] 𝙖𝙙𝙟𝙚𝙘𝙩𝙞𝙫𝙚
➥ foolish; slow at understanding
➥ not sensible; half-witted
Kang Eunbi, a girl that hasn't been given an intellectual mind, was indeed struggling to live her life. Ever since she was young, the girl w...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
EUNBI'S
Papunta nako sa school, thinking about that bitchy Ahn Eunha. Kahit anong gawin niya, di niya maaagaw sakin si Beomgyu. Ang layo na ng narating ko no!
Tangina! Tumingin ako sa orasan, and it's freaking 7:45 AM! Di ko namalayan dahil sa kaiisip ko! Tumakbo ako papunta sa room namin pero natigilan ako dahil sa mga hiyawan. Pinakinggan ko, nanggagaling ito mula sa room ng section a. Sumilip ako at nakita ko ang di ko inaasahang makita ngayon, si Eunha.
"I'm Ahn Eunha, nice to meet you everyone." and she bowed, what a plastic bitch. She walked towards the empty seat, beside Beomgyu. I looked at the both of them, dapat di ako nag-iisip ng kung ano-ano. Beomgyu saw me kaya agad-agad na akong dumiretso sa room ko, magpeprepare nalang ako ng palusot sa teacher ko.
• • • • ❖ • • • •
Di ko na nakita si Beomgyu, kaninang umaga pa nung huli ko siyang nakita. Siguro busy lang, don't overthink Eunbi!
I walked home, alone. I was hoping na di ako mababasa ng ulan kasi kumukulimlim na, pero ayaw talaga sakin ng mundo. Biglang bumuhos ang malakas na ulan, kaya dali-dali akong tumakbo papunta sa aking bahay. Bakit ba ang malas ko?!
Kumatok ako sa pinto at binuksan naman agad ito ni mama. "Aba! Nagawa mo pang magpaulan?! Wala ka na ngang kwenta, dadagdagan mo pa ang mga problema dito sa bahay! Kapag nagkasakit ka ah, wala kang mapapala samin! Pasok na!" sigaw ni mama sakin at pinapasok ako. Dumiretso ako saking kwarto at nagpalit. Lagi silang ganito, they tend to not care about me. Yung yaya namin dati, siya lang ang nagparamdam sakin na spesyal ako. Pero finire siya nila mama't papa dahil kinukunsinte daw niya ako.
From that day, lagi na akong nakakulong sa kwarto ko. Kapag galing naman ako sa school, dumidiresto rin ako sa kwarto ko. Kumakain lang ako pag hatinggabi na, kapag tulog na silang lahat. This place doesn't feel like...... home.
