Anubis

Stuk van jou

Fabian ging er voor zitten.
Wat staat er?-amber nieuwsgierig
Het is ...gewoon...gewoon geschreven...geen hiërogliefen zoals gewend...-fabian was er verbaast van toen hij het bekeek.
Vertel het eens-patricia
Moeten we niet wachten?-fabian keek haar aan
We kunnen de twee het altijd nog vertellen...-amber ongeduldig
Goed dan...-fabian nam diep adem en begon te lezen.
ijk. Het lag daar gewoon bij de hond die ik achterna zat. Alsof hij de man kende, ging hij ernaast zitten. vanaf dat moment wist ik niet wat ik moest doen, het was een dooie man met een hond die misschien van hem was. langzaam merkte ik dat ver vandaan onze opgraving was. Jammer genoeg wist ik zelf de weg niet terug, zou ik net zo als hem eindigen?
Fabian stopte.
ijk?....-patricia
Het lijkt afgescheurd... dit is het vervolg van een vorig briefje-amber wees naar de afgescheurde bovenkant, het was inderdaad scheef afgescheurd.
Wat als zij dit gelezen heeft?-fabian
Of juist dat andere deel-patricia
Ze zou nooit half werk verrichten-fabian in de verdediging.
We kennen nienke, fabian.... misschien waren de andere stukken over dat ze zich moest haastten?-patricia
Is dat alles zover?-amber
Nee....-fabian zuchtte
Het kan niet anders....dit brengt ons nergens-patricia zuchtte
Dit stukje misschien?-appie waaide met nog een stuk papier.
Waar heb je die vandaan?-fabian glimlachte.
Geen bijzondere plek.... het was buiten....-jeroen zei het zowel verbaast als blij.
Fabian pakte het briefje van appie, zo graag wouw hij weten waarmee nienke te maken had.
Wat hebben we gemist?-jeroen
Iemand achtervolgde een hond ofzo ..-zei amber snel
Spannend- appie zuchtte
De hond leidde naar een lijk-patricia keek appie aan
Shit!....echt waar?-appie was meteen weer geïnteresseerd
Fabian knikte.
Lees dan verder-jeroen
Fabian rolde met zijn ogen voordat hij het volgende papier goed bekeek.
Hij begon het snel in zichzelf te lezen.
Hallo?-amber
Fabian keek op, met verdrietige ogen.
Wat is er?-patricia
Fabian slikte als hij het papier aan haar gaf.
Patricia koos ervoor om het voor te lezen.
Wij hebben onze vrienden zien veranderen. Ze kwamen thuis met een andere blik in hun ogen. Wij vroegen ons af wat zij in gedachte hadden, maar ze waren meer gesloten dan ooit. Het gerucht ging dat ze gingen verhuizen, ver weg van ons. Mijn man kon zich maar niet bedenken wat er aan de hand was. Hun lieve dochter kwam nu ook amper buiten alsof ze iets verborgen. Onze klein dochter die ooit zou komen, zou altijd buiten mogen spelen. Maar onze dochter loopt gevaar. Wat ze dan ook van plan zijn, ze nemen onze familie, Martens ,met zich mee.