Anubis

Amber

Amber keek toe.
Haar kamer was vol met posters, foto's, brieven en kado's.
Ze had alles wat haar hart begeerde.
Maar iets miste, ze kon alleen niet komen op wat het was.
Haar telefoon ging af.
Ze smeet bijna de telefoon de andere kant op, de beltoon was een van haar nummers.
Ik kan dit niet meer aan!!-amber schreeuwde boos
Ze was eindelijk zo beroemd zoals ze wilde, maar dat was niet wat ze nodig had.
Hou toch op!!!...kijk me niet aan!!-amber
Ze scheurde de posters waar zij opstond van de muur af.
Na een kwartier vol verwoesting, kwam een onderbreking.
Schat? Gaat het?-appie
Amber keek naar de verwoesting.
Appie liep naar binnen.
Ambie toch...-appie ging bij haar zitten.
Hij sloeg een arm om haar heen.
Jij bent de beste, niemand anders is zo geweldig als jij-appie
Als troost gaf hij haar een kus op haar hoofd.
Ga...-amber
Amber?-appie verbaast
Ga weg!-amber boos
Appie verliet de kamer, terwijl amber in het huilen uitbarsten.
Ik ben niet geweldig! ...waarom liegt iedereen?!-amber
Ze keek in de spiegel.
Haar mascara was uitgelopen.
Ik....ik wil iemand zijn...niet een iemand die iedereen leuk vind, iemand die ikzelf leuk vind-amber
Ze verborg haar gezicht in haar handen.
Niet merken dat er iets was.
Amber keek hopeloos terug in de spiegel.
Er stond iemand in, achter haar.
Ze schreeuwde het uit van angst voor ze omdraaide.
Amber....-fabian
Amber, wat zie je er erg onrustig uit....-fabian
Patricia keek bezorgd toe.
Amber haar gezicht zag er inderdaad erg moe uit en verdrietig.
Wie ben jij?!-amber nam meer afstand van hem.
Dit is niet echt amber....ik ben een vriend...-fabian
Ik ken jouw niet!...ga weg! ...ik heb je niets te bieden stalker!!-amber was doodsbang.
Fabian deed ze handen omhoog.
Rustig, ik doe je niks. Weet je nog toen je mij ontdekte in de kamer?...-fabian
Patricia zag iets van verandering in amber haar blik.
Fabian, het werkt...-patrica
De coma....je was de eerste die mij in levende leven zag....-fabian
Amber voelde dat ze hem toch wel kon vertrouwen.
Ze liep naar hem toe, rustig en oplettend.
Sibuna....wij zorgen voor elkaar....-fabian deed een hand voor zijn oog.
Sibuna-amber fluisterde voordat ze haar ogen open deed.
Welkom terug prinses-patrica
Amber zag Fabian vlak bij haar, en omhelsde hem meteen.
Amber...-fabian
Amber begon te huilen, de nachtmerrie was voorbij.
Patricia ging bij hun zitten.
Het werd een groepsknuffel.
Na een paar minuten voelde amber zich stukken beter, ze keek de twee dankbaar aan.
Ik dacht dat alle dromen positief waren...-patrica was verward
Blijkbaar niet, ze hebben een twist....wij zijn misschien alleen optijd weg gegaan...-fabian keek bezorgd
Dan is dat het punt waarop je echt vast blijft zitten...jij herkende mij nog..-patrica
Ik was hem al vergeten..-amber
Dit maakt de situatie erger...we moeten optijd zijn voordat de dromen echt iemand gaan slopen-fabian keek naar de anderen.