Anubis

Jeroen

Jeroen?....-een bekende stem
Jeroen schudde zijn hoofd, verrast dat hij niet meer in het bijzijn is van de anderen.
Alleen een bekende stem die zijn naam herhaalde.
Toen de rook langzaam verdween, zag hij dat hij buiten een politie gebouw was.
Jeroen!...je moet echt uitkijken volgende keer- de bekende stem klonk wat dichterbij.
Jeroen keek om en geloofde zijn ogen niet.
vader?-jeroen zijn hart sneller kloppen.
Hij was verward, hij had zijn vader zo lang niet meer gezien.
En nu was hij hier, nog niet eens een meter vandaan.
Jeroen was erg verdacht over de situatie.
Al zou de tijdlijn anders zijn, als het huis Anubis niet bestond, maar het zou niets veranderen over zijn vader.
wat is er gebeurt?-jeroen durfde zijn vader niet aan te kijken.
ik ben onschuldig verklaard...na jaren ervoor te vechten- zijn vader
Jeroen kon het niet geloven.
Misschien was dit de kans die hij nooit eerder had gekregen.
We gingen net naar je moeder, om alles te vieren- zijn vader
Mam?-jeroen
Zijn vader sloeg een arm om hem heen.
En misschien wel een goed potje golf, zoals vroeger-zijn vader
Langzaam, hij verdacht het ook was, wilde Jeroen het geloven.
Eindelijk bij zijn ouders, een ook nog bij hun allebei.
Het leek wel een droom die uitkwam.
Van een afstand, niet gezien door iemand, stond een vage uitlijning.
...niet jij ook Jeroen.....niet luisteren...-nienke fluisterde het zachtjes
Toen vervaagde ze helemaal.