Είναι νωρίς για να πούμε αντίο;

Kεφάλαιο 5ο

"Τι θες εσύ εδώ;" Ήταν ο Στέφανος και είχε έρθει στην πίσω αυλή.

"Να σε είδα από την κουζίνα που καθόσουν έξω και είπα να  έρθω να σου κάνω παρέα."

"Πώς μπήκες μέσα; Δεν πιστεύω να σου έχουν δώσει κλειδιά για το σπίτι μας; Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι θα μπαίνεις όποτε θέλεις εδώ μέσα!"

"Ναι μου έχουν δώσει. Νόμιζα πως ήταν η Δώρα εδώ και σε είδα εσένα στο κηπο και ήρθα να σου κάνω παρέα. Συγνώμη αν σε τρόμαξα"

"Καλά, δεν τον πιστεύω τον πατέρα μου! Θέλω να φύγεις από εδώ και να μου δώσεις τα κλειδιά του σπιτιού μου! Δεν δέχομαι έναν τύπο σα και εσένα να μπαινοβγαίνει στο σπίτι μου λες και είναι δικό του!" Τα είχα πάρει στο κρανίο και δεν καταλάβαινα τι του έλεγα. Δεν ήμουν ο εαυτός μου εκείνη τη στιγμή...

"Αν το θέλεις έτσι, θα φύγω. Αλλά τα κλειδιά του σπιτιού δεν στα δίνω. Μου τα έχει δώσει ο πατέρας σου και δε δέχεται να του τα επιστρέψω."

"Α ναι; Φέρτα εδώ αμέσως! Λες ψέματα δεν σε πιστευω! Δεν είσαι ικανός για τίποτα! Ούτε καν να παντρευτείς την αδελφή μου!"

"Ώστε έτσι ε; Δεν είμαι ικανός να παντρευτώ την αδελφή σου; Εγώ να ξέρεις την αγαπώ την αδελφή σου! Σου εύχομαι να μην βρεις τον έρωτα της ζωής σου ποτέ! Είσαι παλιοχαραχτήρας!"

Θόλωσα εκείνη την στιγμή και τον χαστούκισα. Μετα από το χαστούκι επικράτησε ησυχία και εκείνος έσκυψε το κεφάλι. "Πρέπει να φύγω", είπε.

Εγώ δεν του απάντησα τίποτα. Αντιθέτως του γύρισα την πλάτη και έφυγα. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου μη πιστεύοντας αυτό που είχα κάνει. Σταμάτησα για κάποια στιγμή και γύρισα πίσω μου. Εκείνος στεκόταν πίσω μου και είχε το χέρι του ακουμπισμένο στο μάγουλο που του έριξα το χαστούκι.

Δεν άντεξα και έτρεξα να τον αγκαλιάσω. Έβαλα τα χέρια μου κάτω από τα μπράτσα του και εκείνος μου χάιδευε τα μαλλιά.

"Συγνώμη για το χαστούκι, Στέφανε. Χίλια συγνώμη..." Είπα με δάκρυα στα μάτια.

"Δεν πειράζει. Και εγώ πρέπει να σου ζητήσω συγγνώμη γιατί δεν ήξερα τι έλεγα. Θα με συγχωρέσεις;" Είπε κοιτώντας με στα μάτια. Στεκομασταν τόσο κοντά που παραλίγο να φιληθουμε. Όχι Φωτεινή! Δεν πρέπει να φιληθειτε! Δεν είναι σωστό.

"Φυσικά και σε συγχωρώ... Τώρα, μπορείς να πηγαίνεις." Είπα καθώς τραβήχτηκαμε.

"Μπορώ να μείνω μαζί σου αν θες. Δεν υπάρχει πρόβλημα."