Είναι νωρίς για να πούμε αντίο;

Κεφάλαιο 8ο

Όταν τα χείλια μου συνάντησαν τα δικά του, ένιωσα θυμό αλλά και έκπληξη. Σε λίγο καιρό παντρεύεται την αδελφή μου και αυτό που κάνει είναι να νιώθει αισθήματα για μένα;

Τον χτυπάω στον στήθος μήπως και με αφήσει αλλά μάταια. Το φιλί κρατάει για 1 λεπτό και δεν μπορώ να τον τραβήξω μακριά μου. Τα γένια του με τσιμπούν στο πρόσωπο και το χέρι του φτάνει στην πλάτη μου, πιέζοντας με πιο κοντά του. Με φιλούσε παθιασμένα. Όταν τραβήχτηκε από μόνος του πίσω εγώ προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου.

"Έχεις πολύ μεγάλο θράσος!" Του λέω και απομακρύνομαι μερικά βήματα πίσω. "Σε λίγο καιρό παντρεύεσαι την αδελφή μου και με φιλάς;"

"Συγνώμη, αλλά έπρεπε να γίνει."

"Έπρεπε; Τι λες; Καταλαβαίνεις τι έκανες μόλις τώρα; Πώς θα αντικρίσω εγώ την αδελφή μου ξανά;" Ρώτησα και ο τόνος της φωνής μου γινόταν πιο σκληρός .

"Έπρεπε να σε φιλήσω γιατί όταν σου είπα ότι σε σκέφτομαι δεν με πιστεύεις και νόμιζες ότι σε κοροϊδεύω! Οπότε σε φίλησα για να δεις ότι λέω την αλήθεια"

"Χάσου από μπροστά μου. Μην τολμήσεις να ξαναπατήσεις στο σπίτι μου. Α! Και η βόλτα ακυρώνεται." Ναι. Ακύρωσα την βόλτα μαζί του. Του άξιζε μετά το φιλί μας. Είμαι πολύ μπερδεμένη και δεν ξέρω αν πρέπει να το μαρτυρισω στην Δώρα. Τον αφήνω πίσω μου και κατευθύνομαι στην Αλεξία και της ζητάω να φύγουμε. Εκείνη αρνείται και λέει ότι θα μείνει εδώ μέχρι το πρωί. Μου δίνει τα κλειδιά του αυτοκινήτου της και εγώ φεύγω χωρίς να την ευχαριστήσω. Είμαι σίγουρη πως κατάλαβε ότι κάτι κακό συμβαίνει.

Έβαλα τα κλειδια όσο πιο γρήγορα γίνεται και ξεκίνησα. Τα δάκρυα μου κυλούσαν στα μάγουλα μου και η μάσκαρα μου είχε φύγει. Δεν τα καθαρίζω και νιώθω τα μάτια μου να τσούζουν. Τι να πρωτοσκεφτω; Το φιλί; Την εξομολόγηση; Τι; Δεν ξέρω τι να πιστέψω πια...
.
.
.
Γύρισα σπίτι και όλοι κοιμόντουσαν. Πέτυχα την Αννίτα να ετοιμάζει τα πράγματα της και κρύφτηκα στον τοίχο. Περίμενα να φύγει. Δεν είχα καμία όρεξη να μιλήσω με κανέναν. Όταν άκουσα την πόρτα να κλείνει ανέβηκα τις σκάλες κάνοντας ησυχία. Η μαμά μου και η Δώρα κοιμόταν βαριά. Μπήκα στο δωμάτιο μου και κλείδωσα την πόρτα. Έπεσα πάνω στο κρεβάτι και με πήρε ο ύπνος.
.
.
.
"Δεσποινίς Φωτεινή!" Ακούω έξω από την πόρτα. Ήταν η Λενιώ. Το κεφάλι μου πονούσε και τα πόδια μου ήταν αδύναμα. Τι συμβαίνει χτες το βράδυ;

"Το πρωινό είναι ετοιμο." Λέει και απομακρύνεται. Βγάζω το φόρεμα μου, αφαιρώ το μακιγιάζ μου και βάζω το νυχτικό μου. Η ροζ μου ρόμπα αγνοείται και κατεβαίνω μόνο με το νυχτικό.