Herkese merhabalar! Öncellikle üç aydır yeni bölüm yazmadığım için özür dilerim. Tatildeydim ve gerçekten yazacak zamanım olmadı. Olan zamanlarımı da kendime ayırmak istedim. Bölümü daha iyi anlamak için 'Quidditch Nasıl Oynanır?' adlı tek bölümlük kısa açıklama yazıma bakarsanız daha iyi olur. İyi okumalar! <3
Düdük çaldığında ilk harekete geçen bendim. Maç Gryffindorlular arasındaydı. Quaffle sahaya atıldığı anda yedinci sınıflardan Bailey harekete geçti. Ben ise Denise ve adını bilmediğim bir çocuğun arasından geçerken bir bludger topu çoktan bir kızı düşürmüştü.
İlk elenen isim belliydi sanırım.
Snitch'in aşağıya salındığını görmüştüm fakat Bailey'e bakarken onu kaybetmiştim. Hızla sahaya yaklaşırken az kalsın Chase bana çarpıyordu. Hemen süpürgeyi sağa çevirdim bu da duvara çarpmama neden olacaktı ama son anda kurtulmuştum. Sanırım yaptığım pratikler işe yaramıştı.
Yaklaşık bir dakika kendi kendime snitch'i aradım. O sırada üçüncü sınıflardan arayıcı olarak adını yazdıran o çocuğunda snitch için burada olduğunu hatırladım. Ama dürüst olmak gerekirse çocuk felaketti ve Bailey'e -göz ucuyla- birkaç kere çarptığını gördüm. Bu beni biraz mutlu etmişti fakat o çocuk için de üzülmüştüm.
Tam o sırada benim için en zor bölüm başladı. Çünkü snitch hemen iki metre ötemdeydi. Bir anda hızlandım ama aptal top bunu anladı. BENİM İKİ KATI HIZIMLA HAREKET ETMEYE BAŞLADI. Zaten bir şeyi başaracaksam mutlaka ilk önce burnumdan gelmeli.
Yaklaşık iki kere sahanın en altında tur attıktan sonra birden sol elimde çok büyük bir acı hissettim. Bir bludger beni düşürmek için çarpmıştı. Elim o kadar acıyordu ki yavaşlamak zorunda kaldım. O anda snitch çok kısa bir sürede yön değiştirdi ve yukarı çıkmaya başladı.
Canım çok yanıyordu ama bir kaç saniye içinde snitch'i takip etmezsem gözden kaçıracaktım. Yukarısı ise karmakarışıktı. Tutucu olan Elliott'a çok yükleniyorlardı ayrıca Chase, Denise ve benim gibi arayıcı olan çocuk bludgerler tarafından kovalanıyorlardı.
Yani kendime acının dinmesi için süre veremezdim. Bu yıl son denemeydi. Eğer olmazsa ileri de bir Quidditch oyuncusu olma fırsatımı elimden kaçırabilirdim. Bu yüzden beklemeden yukarı çıkmaya başladım. Bir bludger üstüme gelmeye başlayınca hemen çapraz yukarı kaydım bu da snitch'i arayan çocuğun düşmesine sebep oldu. Ama hala bir kız rakibim vardı.
Fakat bunun zaten ilk düşen kız olduğunu hatırladım. Sevinmek için fazla erkendi. Hiç rakibimin kalmaması performansımın iyi ya da kötü olduğunu etkilemezdi. Hemen Bailey ve Adam'ı geçerek tekar takibe başladım.
Tabi ki de altın aptal top bunu anladı ve çok hızlı bir manevrayla aşağıya inmeye başladı. Ben de tam kolumun ağrısını unutmuş snitch'e lanetler yağdırırken her şey tam saniyede oldu.
Bana çarpan bludger tekrar aynı koluma çarptı. O bana çarpmadan bir saniye önce fark ettim ama geç kalmıştım. Yine de bu benim büyük bir hızla öne atılmama engel olamadı. Çarpmanın etkisiyle neredeyse snitch'ten daha hızlı hale geldim fakat artık umurumda değildi. Canım o kadar yanıyordu ki gözlerim dolmuştu. Başka bir bludger de bana doğru gelmeye başlayınca iyice hızlandım ve acıyla öne atmış olduğum sol elimde birden sarı parlak bir şey buldum.
Bunun üzerine Madam Hooch düdüğü çaldı bu oyunun bittiğinin habercisiydi. Acıyla sahaya indim, koluma baktım. Biri birbirine yakın çok büyük iki morluk vardı neredeyse birbirine değecekti. Ayrıca kolumun neredeyse ön yüzünün tamamı kızarmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
quidditch
FanfictionKısa bir sessizlikten sonra Jules tekrar konuştu. "Bu yanlış gerçekten kötü bir şey." Belki de uzun bir sessizlik olmuştu ama bilmiyordum. Zaman kavramımı yitirmiş gibiydim. Soğuk resmen tenime işlemişti, aldırmamaya çalıştım. "Neden?" "Çünkü sade...