Bölüm açılmıyor sanırım tekrar koydum
altı üstü 20 vote istedik amq atomu parçalayın demedik Bundan sonraki çoğu bölüm üzüçlü olucak arkdşlr belirtiyim. Daha sık bölüm yayınlayacağım ve eğer bilgisayar bende olursa yazım kurallarına dikkat ederim değinmek istediğiniz bir konu olursa mesaj atabilir veya yorum yapabilirsiniz
***
''Ona söylemelisin'' hayır bunu ona söylemiyeceğim eğer gerçekten burda kalması için tek neden bensem bunun olmasına izin vermem bencil bir insan değilim onun mutlu olmasını istiyorum tabi bunları hala kafamda kendi kendime söylüyorum deniz ise bana bir cevap beklercesine bakıyordu hayır dedim düşünmeye ihtyacım yoktu tabiki hayır diyecektim başka ne diyebilirim ki. Onu sevdiğimi söylemek isterdim mesela ama bu her şeyi daha da zorlaştır. ''Ona söylemek zorundasın öylece vazgeçemezsin'' ''vazgeçmek'' en sevmediğim ikinci kelime,ilkini zamanı gelince öğreneceksiniz. İnsan bir şey den neden vazgeçer ? Bence hiç bir insan sevdiği bir şey den boşuboşuna vazgeçmez haksız mıyım? ''buna öylece vazgeçmek diyemezsin bu tamamen farklı bir şey'' dedim,sanırım yavaş yavaş alışıyorum olması gereken de bu değil mi zaten? ''evet öyle'' bir an bana hak verdi zannettim ama o düşündüklerimi duyamazdı sonra söylediğim şeye stem ettiğini anladım "beni biraz yalnız bırakırmısın? lütfen"
Gerçekten yalnız kalmaya ihtyacım vardı. Kendi düşüncelerimde boğulup gitmeye ihtyacım vardı. "peki" dedi "eğer sana iyi gelecek olan buysa seni biraz yalnız bırakayım" bana iyi geleceğine emin değildim yalnız kaldıkça duygularıma yenik düşerek ona olanları anlatabilir ve her şeyi mahfedebilirdim. Yapmadım onu aramadım yavaş yavaş ellerimden kayıp gitmesini öylece izledim. Onun mutlu olmasını istiyordum bu onun hayaliydi ve onu yaşamalıydı buna hakkı vardı. Ona engel olamazdım,olmamalıydım. düşüncelerimde boğulurken telefonumun yüksek sesi beni düşündüklerimden alıkoydu,lütfen dedim,lütfen arayan o olmasın çünkü ona verebilecek bir cevabım yoktu ya da o telefonu açabilecek cesaretim. Arayan oydu telefonu istemiyerek açtım ve söylebileceğim en duygudan yoksun ses tonuyla "efendim?" Dedim o sıra da balkondan bir tıkırtı geldi "şey" dedi "balkon kapısını açarmısın" ne yaptığı hakkında en ufak bit fikrim yoktu "burda ne işin var" diyebildim sadece "konuşmamız gerek" dedi "normal insanlar kapıdan girer gerizekalı" dedim "kapıyı çaldığımda açıcaktın sanki" haklıydı açmazdım evde yokmuş gibi davranırdım ama o bu planımı mahfetmişti. Ani bir hışımla balkon kapısının sürgüsünü açtım "özür dilerim" dedi "gerçekten ben...çok üzgünüm aptallık ettim" ne söylemem gerektiğini bilmiyordum kocaman bir karadeliğin içinde gibiydim tüm düşüncelerim bir anda yok olmuştu şu an o burdaydı ve ben mutlu olmak istiyordum. Kısacık bir zaman bile olsa onu sonsuza dek kaybetmeden önce onunla zaman geçirmek istiyordum. Ondan uzak kalmak değil... "Konuş benimle" diye çıkıştı "susarak hiç bir şeyi çözemezsin" ne diyebilirdim ki o an aklıma söyliycek tek bir kelime bile gelmiyordu ağlamak üzereydim eğer tek bir kelime edersem salya sümük ağlayabilirdim şu an seviyom lağğğn tribine bile girebilirim "sadece tek bir kelime söyle tek bir kelime" sesi sinirli gibiydi ama aynı zamanda üzüntüden titriyordu yutkundu "tamam" dedi "eğer istediğin buysa" tabiki istediğim bu değildi ama onu burda kalmaya zorlayamazdım. Hızla odadan çıktı ve kapıyı arkasından çarptı arkasından bağırmak istiyordum ama kelimeler boğazımda düğümleniyordu. Bir anda kendime sen ne yapıyosun dedim onu öylece bırakamazsın pes edemezsin arkasından koştum tam kapıdan çıkıyordum ki onu merdivenin başında otururken buldum "biliyordum" diye mırıldandı "öylece pes etmeyeceğini biliyordum" orospuyq bak ya aklınca beni sınıyor "babamın senden istediklerini biliyorum" dedi öğrenmişti,o an yerin bin kat dibine girmek istedim "ben..." Diyebildim sadece "hayır bir şey söyleme" bu az önce bana konuş diye yalvarmıyomuydu amk "hiç bir yere gitmiyorum" dedi ne bok yediğini zanlediyor bu "ne halt yediğini zannediyorsun sen ya" "ben ne yaptığımı gayet iyi biliyorum" dedi "bak" dedim "bu şans hayatta bir kere karşına çıkar ve bunu mahvetmene izin vermiycem" veremezdim de zaten onu buraya bağlayan pek bir şey yoktu ve böyle bir şansı geri tepemezdi "istemiyorum,bunu istemiyorum" dedi "burada olmak istiyorum" "seninle olmak istiyorum" "çünkü seni seviyorum,benden çok küfür etmeni seviyorum dondurma,çikolata,jelibon gibi şeyler yerkenki çocuksu halini seviyorum,insanları güldürüşünü seviyorum" dedi şaşırmıştım "bu her şeyi zorlaştırıyor" dedim "bırak zorlaştırsın o zaman gitmek istemiyorum gerçekten istemiyorum artık hayalini kurduğum şey o değil burada kalmak istiyorum burayı seviyorum" *çocuk haklı şimdi amk napcak elin avusturalyasında kanka ya kangurularla mı yiyişcek napsın avusturalyayı* harika kendi karmaşıklıklarım yetmiyormuş gibi bir de iç sesim çıktı *bana istenmeyen tüy muamelesi yapma sikerim dalağını* tamam kanka tamam sen bi rahat dur iki dakika bi romantizim yaşıyoruz şurda "bunun yükünü taşıyamam gerçekten yapamam burda kalmanın nedeni olmak istemiyorum" dedim "sanki kötü bir şeymiş gibi söylüyorsun" dedi "öyle çünkü" dedim *kanka popkorn varmı popkorn çok ekşınlı* bi rahat dur sende amk "ne dersen de ne yaparsan yap hiç bir yere gitmiyorum fikrimi değiştiremezsin" dedi ne kadar orospu bakınız arkadaşlar ben onu düşünüyorum hep onun yaptığına bakın ya "ne halin varsa gör" "dışarı kışt hadi dışarı dışarı" diyerek sürüklemeye başladım onu "ya ama bi saniye bir şey konuşuyoduk" "hadi canım hadi " diyerek onu dışarı atarak kapıyı kapattım "hiç bir yere gitmiyorum" diye bağırdı "umrunda değil!" Diye karşılık verdim ama ciddi değildim tabiki umrumdaydı.
