Koca karanlıklarda yürüdüm,
Kan kokusu üstüme sinmesin, istemem.
Heryerde parçalanmış cesetler var, gördüm.
Umursamıyorum artık hiçbirini.
O kadar boş geliyor ki bana artık ulu ormanlar.
Tatmin etmiyor nice lezzetler beni.
Yetmiyor bana görkemli bulvarlar.
Sonsuz zirveler kırıyor tüm hevesimi.
Başım dönüyor, ne kadar soluklansam az.
Acı ve kara gerçeklere aşık oldum.
Yorgunum, alamıyorum hiçbirşeyden haz,
Koca bir boşluk içinde yerli yersiz yüzüyorum.
Kötüler her daim daha havalıdır.
Müthiş kostümleriyle siyah bir pelerin.
Koyu müzikler ardlarından çalar.
Gözleri de kararmıştır aynı zamanda.
Kara kara giyinmek ve karanlıkta gezinmek,
Yıkım ve makine sesleri, küfürler ve kornalar.
Koyu müzikler dinleyip sert kahveler içmek.
Bana zevk verebilen nadide şeyler.
Her gün bir zaafımı öğreniyorum,
Çoğu pis ve ayıp, lanetlenmiş.
Her sabah ellerimi uzun uzadıya yıkıyorum,
Bu ruhun katranı böyle kolay temizlenmez.
Tatmadığım acılar da tattım elbet,
Dahasının da daima geleceğini biliyorum.
Beni ayakta tutan, içten gelen bir ses "Sabret!"
Sabrettikçe köreliyor duygularım birer birer.
Kendime olan tek bir kaygım var,
Bir gün bakışlarım beni nereye götürecek bilmiyorum.
Kalmadı elimde ne bi aşk, ne bi yâr.
Boş umutlara karnım epey bi tok, bırakın istemiyorum.
Uzak soğuk yerlere gitmek istiyorum,
Orada, uzaklarda bi'yerlerde.
O ağır nefesimi son kez içime çekiyorum.
Yine gereğinden fazla hayal kuruyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karalama Defteri
PoesíaBendekileri atacağım yer. Kim okuyacaksa artık. Kimseye bi atıfı kalmamış ve kimseye değmeyecek anlık duygu birikimlerinin kaleme doluşu. Muhtemelen bu çöphanede öyle sessiz sakin duracak ben de bi süre sonra buraya yazmayı keseceğim ve uzun bi süre...
