Karşı kaldırımda bir kadın, adı yok gözleri yaşlı yüzünde binbir acı, eliyle diğer kolunu sıkıca sarmış, sanki hayatında hiç kimse ona böyle sarılmamış. Bir kadın, belki Güldünya, belki Gülşah öğretmen kaldırımda boş gözlerle yola bakıyor, çizgilere basmadan yorgun adımlarla yürüyor kimseye çarpmamak için özen gösteriyor, dokunsalar görünen görünmeyen tüm yaraları acıyacak kanayacak. Bir kadın gözlerinden ne hikayeler ne şiirler ne şarkılar dökülüyor. Bir kadın gözleri yaşlı, belki işinden ayrıldı, belki boşandı, belki sevdiği terketti, belki yıllar sonra kendini öldürecek bir adama aşık oldu, belki de ümitsizce kendi gibi bir kadına aşık oldu. Bir kadın, belki şehit, belki cumartesi annesi, yüzünde yüzyıllık bir özlem ve hüzün. Bir kadın, sevilmeye özlemli itilen bir travesti belki.
Kadınlar artık sahip olunmak değil insan yerine konulmak istiyor, kadınlar artık sevgi adı altında ölmek değil insanca yaşamak istiyor.. Kadınlar, hırpalanmış kırılmış, vurulmuş incinmiş sevgisizlikten çatlamış yerlerinizden öperim kadınlar ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O ' AN
PoetryÇocuklara tiyatroya gidecekleri söylenir ve ünlü fotoğrafçı Alfred Eisenstaedt hayatında ilk kez o gün tiyatroya giden çocukların o anını çeker...
