O ' AN

MUTLU ZAMANLAR

Ve İnsan'ın artık, yok etmek değil, var etmek, yıkmak değil, yapmak, nefret değil, sevmek üzerine çalışması gerekiyordu.

İnsanın kendini keşfe çıkması, önce bireysel olarak değişmesi, gelişmesi, hatta belki bir asi olması, sistemin ötesine geçip, üstüne de çok düşünmesi gerekiyordu.

Sistemin, aynı döngüde dönen çarkından kurtulması, labirentinden çıkamayışını red etmesi, en azından bunu denemesi, kendi sınırlarını zorlaması gerekiyordu.

Boyun eğmeden, ama kolayca kavga da etmeden YAŞA.

Fikir, felsefe, çalışma prensibi, üretici ve yaratıcı gücünü kullanma kabiliyetini geliştir, kendini ve her şeyi anlamaya çalış, çözümler üret ve kendini, bir de kendin gibi çoktan kaybolmuş "sevimsiz" kardeşlerini sev, zor olsa da sev, diğer herkesi kendin gibi, daha çok sev.

SORGULA.

"ÖZ FARKINDALIK ve de BİLİNÇLİ SEVGİ yaşam düğümlerini ve evresel kilitleri açabilecek tek seçenek değildi elbet, lakin en güçlüsü, en çok kilidi bir an da açanıydı."

UNUTMA!

Modern çağın mutsuz köleleri.

İsimleriniz çalışan olarak değiştirildi ve tüm köleler, şimdi köleliklerinizin manasız uykularından uyanmanız gerekiyor.

İnsan-Tanrı ile olan birliğini kabullenmeli. Bilinçli ve dürüst, cesur, mert ve yardımcı yaşamayı benimsemeli. Yakıcı-yıkıcı halleri terk edip birlik olmayı seçmeli. Hayvanlardan, doğadan ve yaratılmış her zerreden bağımlı, sorumlu ve de saygılı bir de her şeyin sevgilisi olarak ilerlemeli.

İlerlesin!

İLERLE..

İnsan Kibrini terk etmeli ve insan, insan olmalı.

Henüz nereden geldiğini çözememiş ve ölümle birlikte nereye teşrif edeceğini bilmeyen bir canlı için diğer canlılara ve doğaya hatta gezegene uzaya ve diğer gezegenlere sahip olduğuna inanmış olmak, sahip olabileceğini sanmak, oldukça budalaca değil miydi?

Evet öyleydi.

Elbette öyleydi.

Lakin;

İlelebet, öyle kalamazdı.

CENNET.

Cennetsem, Cennet benim.

Cennetsek, Cennet burası, evin.

Ve seversek, seviliriz.

Hepimiz verirsek, hepimiz alırız.

Düşünürsek, öğreniriz.

Çalışırsak, başarırız.

Düşlersek, uyanırız.

Uyanırsak, kazanırız,

Kollektif bilinç uyanırsa Tanrı'ya ve Kainat'a borcumuzu öderiz.

Yani; Yani, kendimize olan borcumuzu,

Tanrı'ya olan borcumuzla bir tutarsak BAŞARIRIZ.

BAŞAR.

Sevgi'ye sadakatimizle öderiz, kazandığımız yaşam hakkını.

Ve şen kahkahalarımızla, var oluşun sonsuzluğuna "şarkı" oluruz.

Hepimize, ,

Hep birlikte,

MUTLU ZAMANLAR.