(biz kankayiz loki faniyiz ve bu bizim onla hikayemizdir..umarım seversiniz)
ya loki'nin kalbinin buzları eriyecek sevgimle yada yanacak öfkemin ateşiyle
uyarı:intihar eğilimi ve hüzün içerir hassas iseniz lütfen okumayın.. ---------------------------------------------------------------------------------------------- akşama kadar duru loki ve thor'la eğlenirken ben odama çekilip loki'yi çizmeye karar verdim, nedimelerden birin bana tuval getirmesini rica ettim yanıma aldığım çantada kalem kutum vardı ve kalem kutumda su bazlı kalemler vardı hemen onları aldım bir masaya gerekli şeyleri koyup hazır olduğumdan emin olana kadar tekrar tekrar herşeyi listeden geçirdim en sonunda nedime tuvali getirdi ve geç kaldığı için özür diledi. sorun olmadığını söyleyip onu hafifçe dışarı ittirdim ve kapıyı kapattım o gün odadan dışarı hiç çıkmadım ama sonuçtan çok memnundum;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
böyle birşey çizdiğim için hem kendimle gurur duyuyordum hemde çok şaşkındım. çizimi sakladım ve yattım. sonraki gün uyandığımda saat sabah 10.30'du çizimi koyduğum yerden aldım ve gururla baktım. arkamdan gelen ani sesle irkildim
"bu...ben miyim?"
loki bana yaklaştı çizimi elimden aldı suratında oluşan gülümseme beğendiğini kanıtlıyordu bana baktı ve "teşekkür ederim leydi...ismini bana hiç söylemedin leydim" dedi koskoca lokisin adımı nasıl bilmezsin diye geçirdim içimden bir anda aklımı okuyabildiğini unutmuştum "adını tabiiki de biliyorum sormak adettendir diye sordum leydim" bilmiş bir gülümsemeyle konuştu "adımın söylemesinden pek hoşlanmam bana diablo-chan diyebilirsin" dedim diablo kelimesini duyunca surat ifadesi değişti bana yaklaştı ve elini anlıma koydu bir anda aklıma diablo lakabını aldığım gün geldi ve loki'nin elini tokatlayıp koşarak odadan çıktım ve duru'ya çarpıtım duru beni azralayacaktı ama surat ifademi görünce sustu ve yavaşça geri adım attı surat ifadem nefret dolu ve dehşet vericiydi ama o geri adım attığında ihanete uğramış bir suratla dönüştü ona -sende mi- bakışı atıp koşarak uzaklaştım hemde epeyi bir uzaklaştım ben gittikten sonra loki geldi ve duru'yu yerden kaldırdı "leydi duru,sizin lakabınız nedir?" ciddi bir tonda sordu "dudi veya dudi-chan" loki duru'ya bir bakış attı "peki bu lakabı nasıl aldınız?" duru omuz silkti "ilk arkadaşlarım sonra diyerleri bana dudi demeye başlandı :p" loki gülümsedi "peki diablo-chan lakabı nerden geliyor biliyor musunuz leydim?" duru cevap vermek için acele etmedi,ortada bir sessizlik oluştu ama loki duru'ya cevap bekleyerek dik dik bakıyordu bu duru'yu geriyordu en sonunda "bilmiyorum loki o dertlerini kimseye anlatmaz, o dert dinler ve çözmek için eline geleni arkasına koymaz ama biz kendi dertleri varmı onu bile anlayamadık" duru aşağı baktı bunca yıldır dertlerini benimle paylaşmıştı bende çözmek için çabalamış bazılarını çözmüş bazılarını o kendi gücüyle çözmüştü her ne kadar öyle görünmüyor olsada zor bir geçmişi vardı o gerçekten dayanıklı bir genç kızdı..loki ona baktı elini duru'nun alnına koydu duru ilk gerildi ama sonra loki'nin geçmişini görmesine izin verdi o sırada thor da geldi duru'nun gözleri dolmuştu thor ne olduğunu anladı ve duru'ya sarıldı bir kaç dakika sonra loki herşeyi biliyordu duru ise hüngür hüngür ağlıyordu loki ona baktı "leydim,lütfen üzülmeyin size söz veriyorum bundan sonra başka acı dolu anılar yok,hep birlikte gülecek ve mutlu bir hayat süreceğiz" loki'nin bu sözleri duru'yu mutlu etmişti hayranı olduğu adam şimdi ona böyle şeyler söylüyor onu mutlu etmeye çalışıyordu. thor duru'yu omuzuna aldı "hadi leydim beraber gezelim ve eğlenceli vakit geçirelim" thor yine o muhteşem gülüşünü sergiledi duru gülümsedi "pekala biraz eğlenmek eminim iyi gelecektir ve loki idil ormana doğru gitti" thor ne olduğunu anlamamış bir şekilde baktı duru'nun sesi endişeliydi ve tedirgindi "loki...yoksa sen..ona geçmişini mi hatırlattın!?" duru ilk defa sinirliydi bu loki ve thor'u daha çok endişelendirdi loki her ne kadar endişeli olsada ilk duru'yu sakinlestirmeliydi "sakin olun leydim en kötü ne olabilir ki? o ak-" duru loki'nin lafını kesti "YA SEN O KIZI TANIMIYORSUN O KIZIN PSİKOLOJİK SORUNLARI VAR EĞER O KIZA BİRŞEY OLURSA SENIN O DÜŞÜNCESİZ KAFANI KIRICAM!!" duru ciğerlerinin tepesinde bağırdı saçları parlamış havada dalgalanıyor gözleri mavi bir şekilde parliyordu loki ilk defa duru'yu böyle görüyordu "sen kendin bi boku beceremezsin thor sende git sana güveniyorum" thor önce onu yanlız bırakmayı reddetti ama duru'nun ona attığı bakışla kafasını sallayıp loki'yle beni aramak üzerine saray'dan ayrıldı
