Τρέχοντας στο Χάος

//1//

"Τρέχα, μην τα παρατάς! Λίγο ακόμη και φτάνεις. ΤΡΈΧΑ ΠΙΟ ΓΡΉΓΟΡΑ!" τον άκουσα να μου φωνάζει.

Για την ακρίβεια μου ούρλιαζε.

Εγώ ως Εστέλλα είχα ξεμείνει από αντοχές. Η αναπνοή μου άρχιζε να με εγκαταλείπει. Βέβαια δεν ήθελα να τα παρατήσω, ποτέ δεν τα παρατούσα.

Και δεν είχα σκοπό να το κάνω ούτε τώρα. Τα πόδια μου είχαν μουδιάσει από την ταχύτητα σε σημείο που δεν τα ένιωθα μέσα στη φόρα μου.

Ένιωθα αυτά τα τελευταία μου δευτερόλεπτα καθώς τρέχω να είναι σε slow motion. Η σφιχτή μου κοτσίδα πήγαινε αργά αριστερά και δεξιά, τα πάντα γύρω μου είχαν αποκτήσει μια υπέροχη σιωπή και το μόνο που ακουγόταν καθαρά και δυνατά ήταν οι γρήγοροι παλμοί της καρδιάς μου.

Ανέβαιναν ολοένα και περισσότερο σαν μια βόμβα που ήταν έτοιμη να σκάσει.

Άγγιξα τη σημαία τερματισμού και αμέσως όλα γύρισαν ξανά στο φυσιολογικό.

Πλέον κινούμαι κανονικά και μπορώ να ακούσω καθαρά κάθε παιδί που κάνει προπόνηση στο γήπεδο, μερικά αγόρια που βρίζουν και παίζουν μπάσκετ στο διπλανό, μαζί και τις φωνές του προπονητή μου που με συγχαίρει που έφτασα στον τερματισμό.

Ο στίβος είναι δύσκολο άθλημα. Λογικά χαίρετε που βγήκα ζωντανή και από αυτήν την προπόνηση.

Με πλησιάζει και με χτυπά στον ώμο με αποτέλεσμα να τρανταχτώ ολόκληρη. Τι είναι αυτό το κόλλημα με τους προπονητές να σε βαράνε;

"Μπράβο Φόστερν παιδί μου. Πραγματικά με κάνεις περήφανο. Είσαι ελεύθερη να φύγεις" ακούω τον προπονητή Ντάνκερ να μου λέει και αφού τον ευχαριστήσω αυτός απομακρύνεται και εγώ παίρνω τον δρόμο για τα αποδυτήρια.

Άλλη μια προπόνηση έφτασε στο τέλος της και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να πεθάνω για μια εβδομάδα και μετά να ξυπνήσω.

Μπαίνοντας στον χώρο των αποδυτηρίων τρέχω προς τον σάκο μου και αρπάζω το νερό μου. Αφού κατεβάσω το μισό το κλείνω και μαζεύω τα πράγματα που θα χρειαστώ για τις ντουζιέρες, στην αγκαλιά μου.

Πριν μπω για μπάνιο ελέγχω για μια στιγμή την ώρα στο κινητό μου ώστε να δω αν θα προλάβω το λεωφορείο.

Βλέποντας ότι είναι ήδη 15:07 συνειδητοποιώ ότι θα αναγκαστώ για άλλη μια φορά να γυρίσω με τον 16:15. Ευτυχώς πρόλαβα να φάω στη τραπεζαρία πριν σχολάσω και έρθω στο γήπεδο οπότε δεν πεινάω πολύ.