"Apa niat kau sebenarnya ni?" Wajah tenang Irfan ku pandang penuh soalan.
"Saja."
Krik krik...
"What?" Saja?
"Macam yang kau dengar tadi tulha."
Aku tarik nafas geram.
"Serius la." Kini ku memandangnya geram.
Irfan sengih sinis lalu membalas pandanganku.
"Kenapa kau nak tahu?" Soalnya padaku.
Giliranku sengih sinis. "Soalan bodoh apa yang kau tanya ni?"
Dia jongket kening.
"Orang yang kau pinang tu aku. Dah terang tang tang la aku perlu tahu. So what is your real intention, buaya?" soalku panjang.
Dia gelak perlahan. "Buaya? Kau tak ubah lagi rupanya nama tu."
"Don't change the subject, Irfan." Tuturku geram.
"You know that my name sound sexy when you say it, right?" Si buaya ni nak makan pelempang aku ke apa?
Buk! Tak, aku tak lempang.
"Say that again. And I will break your bones." Aku ter-tumbuk perutnya.
Irfan terbatuk kecil. "Woi! Chill la." Dia mengusap perlahan tempat yang aku tumbuk tadi. Ke-syian.
"I will ask you again. Apa niat kau dan kenapa kau pinang aku?" Soalku serius. Gila tak serius! Masa depan aku kot!
"Salah ke aku nak pinang kau. Kau perempuan, aku lelaki. Boleh kahwin. Tak salahkan?"
Tanganku dah naik pegang kepala. Pening aku bercakap dengan mamat ni.
"Memang lah tak salah. Tapi masalahnya sekarang ni, aku dan kau..tak ada rasa cinta pun antara satu sama lain. Jadi, perkara kahwin ni...hampir- no. Sangatlah mustahil untuk kita." Jawabku bernas.
"Cinta boleh dipupuk lepas nikah." Balasnya selamba.
Aku pandang wajahnya pelik. Asal dia beria sangat nak kahwin dengan aku ni? Jangan cakap dia mengandung?
Cis! Mende aku cakap ni?! Irfan tu lelaki. Celah mana mengandungnya! Heilaa..Masalah ni dah buat otak aku serabut.
"Buaya, kahwin ni bukan perkara main-main. Dan benda tu, which is 'love' tak akan wujud antara kita. Sebelum, setelah, atau pun selepas nikah. No, never. Tak akan ada." Jawabku yakin.
Irfan menjulingkan mata ke atas. Dia boleh menyampah dengan jawapan aku?
"Cliché gila ayat kau. Aku tahu lah kahwin bukan mende main-main. Aku tak pernah cakap pun kahwin tu satu game." Sempat lagi perli ayat aku. Cis!
Aku jeling dia tajam.
"Dan no. Kau salah. Perasaan cinta tu boleh dipupuk sebelum, setelah dan selepas nikah." Yakinnya kamu. Hebatnya kamu.
Aku senyum sinis dengar ayatnya. "So, kau nak cakap yang kau tengah cintakan aku la sekarang ni?"
"Ew! What? No." Dia buat muka jijik.
Aku juling mata ke atas. "So? Tak payah lah kahwin. Kau tarik balik pinangan kau tu. Kira cancel ah."
Irfan kembali senyum sinis. "Sorry. Tapi aku takkan tarik balik apa yang aku dah buat. Apa lagi kalau benda yang aku buat tu tak salah."
Wth! Mamat ni biar betul doh?
"Irfan. Let's be clear. Aku tak suka kau. Kau pun tak suka aku. Kalau kita kahwin, ada kemungkinan besar kita akan bercerai. Aku tak nak jadi janda, okay? Dan disebabkan itu lah, aku hanya akan kahwin dengan orang yang aku boleh percaya, orang yang aku cinta dan aku yakin takkan tinggalkan aku kecuali dengan izin-Nya." Panjang lebar aku berikan penjelasan.

YOU ARE READING
My One and Only Budak
RomanceEvery story has its beginning and also an ending. Whether u like it or not...semua akan berlaku. Atas kehendak-Nya. Well. Don't worry. This is not a sad story. Some part of it may-be cliché nak mateee. But yeah. Happy reading! ...