Το Τελευταίο Ίχνος

Κεφάλαιο 11

Βράδιασε και αποφάσισα να ανοίξω να διαβάσω το ημερολόγιο έγραφε ένα όνομα το οποίο δεν φαινόταν και τόσο καθαρά λόγο των πολλών χρόνων που είχε γραφτεί γύρισα σελίδα εκείνη τη στιγμή η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά το ημερολόγιο αναφερόταν σε ένα παιδάκι δεκατεσσάρων χρονών που χάθηκε στης 14 Φεβρουαρίου 1998 πριν είκοσι χρόνια όπως έτυχε σήμερα ήταν 13 Φεβρουαρίου σε μία μέρα είχε χαθεί το παιδί. Αυτό δεν ήταν τίποτα είχε και συνέχεια το παιδί βρέθηκε μετά από 3 μέρες κρεμασμένο στο υπόγειο του σπιτιού έχοντας ένα χαρτί που έλεγε έρχεται και η δικοί σας σειρά. Οι γονείς δεν πίστευαν στα μάτια τους την επόμενη μέρα έγινε η κηδεία του μικρού όμως δεν τελείωσαν εκεί τα φριχτά πράγματα το βράδυ που πήγαν για ύπνο άκουσαν μια φωνή να φωνάζει έμοιαζε με αυτήν του γιού τους σοκαρίστηκαν με αυτό που άκουγαν δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Το ημερολόγιο πρέπει να το έγραφε η μητέρα ή κάποιο συγγενικό πρόσωπο όπως κατάλαβα άφησα το διάβασμα καθώς η ώρα είχε περάσει και έπεσα στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ.
Το πρωί αφού ξύπνησα και έφτιαξα τον καφέ μου παρατήρησα ένα φάκελο κάτω στο πάτωμα δεν το έδωσα και πολύ σημασία καθώς είχα να διαβάσω και το υπόλοιπο μέρος του ημερολογίου αφού το διάβασα όλο στο τέλος αναφερόταν και σε ένα δεύτερο μέρος κατάλαβα πώς υπήρχε και ένα ακόμα ημερολόγιο μέσα στο σπίτι. Πήγα στον φίλο μου και του είπα τα πάντα αποφάσισε να πάμε για μια ακόμα φορά σε αυτό το φριχτό σπίτι για να βρούμε και το δεύτερο ημερολόγιο καθώς και οι δύο μας θέλαμε να ξέρουμε τι έγινε στο τέλος. Φτάσαμε αργά σκοτάδι περιτριγύριζε το σπίτι ήμασταν αποφασισμένοι να μάθουμε το τέλος της ιστορίας μέχρι που είδαμε στο παράθυρο να μας κοιτάει ένα σκοτεινό πρόσωπο.