İlk günkü gibi saf , temiz. Gözkapaklarımdan öperdi beni. O benim yüreğimdeki kentin sahibiydi , ruhum onundu. Düşlediğim her yarınımda dahi başrol oydu.
Bana fedakarlıktan bahsetme , ben çok sevdim. Şu lanet hayattan dilediğim tek şey aynı çatı altında dizlerimizin dibinde yaşlanmaktı , yüzümdeki çizgileri sorduklarında adını anmalıydım , anlamım oydu.
Aşk başkalarına tebessüm edip mutluluk vaat ederken sırtında gizlediği ayrılığı yüzüme vurdu.
Onsuz geçirdiğim her geceyi sayfalara ağlıyor , ona kelimelerde sarılıyor , kirpiklerini satır arasındaki boşluklarda sessizce öpüyorum.
Biliyor musun ?
O gittiğinden bugüne dek toprak yağmur tanelerine karışarak artık eskisi gibi büyüleyici kokmayı beceremiyor , bu yüzden pencerede beslediğim tüm çiçekleri susuzluğa mahkum ettim.
Susuyorum haftalarca , aylarca bir konuşursam eğer , tüm alfabeyi intihara sürükleyebilirim.
Çünkü ; uğruna ömrümü heba ettiğim bedenin terleri şimdi başka tenlerde ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hislerimin '' SİYAH '' Süzgeci
Nonfiksi'' Hikaye yazmıyorum .. '' Asıl amacım ; beğendiğim ve yazdığım yazıları paylaşmak. ... Sessizliğinde duyduğun o ufacık ses korkutur mu seni ? Ya da öldürür mü çaresizlik ? Karanlıkta gördüğün bir ışık ne hissettirir sana ? ...
