Have You . . . ?

. . .risked everything?

Kadarating lang ng magkaibigang  April at Suzy na naupo sa bandang gilid ng lugar. Suki na sila rito sa Avalanche, isang ice cream parlor na malapit na pinapasukan nilang IT company.

Dadaan lang sana sila para sa ice cream pero nang malamang may spoken word poetry event ito, they decided to give it a try.

Isa pa, simula nang malaman nila ang existence ng spoken word poetry, nahilig na silang manuod nito mula sa youtube vids hanggang sa cafés na malapit sa kanila.

“Wala ka bang inuwing trabaho ngayon?” April asked. Nakita niya kasi ito sa sala ng inuupahan nilang apartment kaninang madaling araw, nakatutok at mabilis na nagta-type sa laptop nito, nang nagising siya at nagutom.

Hinigit ni Suzy ang jacket na suot dahil sa lamig ng hangin. “Natapos na namin lahat kanina. Ang goal ko lang ngayon, matulog nang 8 hours.”

Nagpakawala ng malalim na hininga si April. Yes, they deserve that much sleep.

“Ikaw? Nakapagpadala ka na kila Tita?”

Ayaw niya munang isipin kung hanggang kelan pa ba siya magbabayad para mabawi ang titulo ng lupa nila. Tumango lang siya sa kaibigan at inilibot ang paningin sa paligid, naghihintay ng order nilang ice cream.

Kung may mga bituin sa madilim na langit, nagkalat naman ang fairy lights sa paligid na nagmistulang bituin sa lupa. Mula sa malaking puno na nasa gitna ng second floor hanggang sa railings.

A makeshift stage is placed in front of the huge glittering tree, creating a live background out of it.

The tables and chairs are neatly arranged to accomodate the possible large number of people that will come tonight.

Halos okupado na ang lahat ng lamesa habang may mga lamesang pinagdugtong para sa mga pumunta na magba-barkada. Sa tantsya ni April, lagpas kalahati sa mga nando'n ay estudyante.

It would have been nice if she knew about this when she's in college. Back then, she might be crazy enough to even try it.

Back then.

A little while later, the air is filled of a soothing voice with an accompaniment of an acoustic guitar.

Oh my love
Did they tell you
Just how long a time
It took for me to get to you
And when the world
Said it's impossible
Said it's improbable
The chances of me finding you

Napatingin si April sa puno kung saan nando'n ang stage para lang manlumo. Right, it wasn't live. A band might have been too much even for a known ice cream parlor.

But nobody knows
How we go
When we're alone
It's like we're home

“Good evening, Ma'am. Here's your order.” A waitress greeted with a full smile, placing a bowl of rocky road and strawberry flavored ice cream in their table. They both smiled back before the waitress bowed.

Napansin ni April ang paghigit pa lalo ni Suzy sa suot na jacket nang makaalis na ang waitress.

“Uwi na tayo?”

Nangunot ang noo nito. “Sayang ice cream, friend.”

“Nanginginig ka na nga sa lamig.”

“Hindi. Kulang lang ako sa pagmamahal.”

April pursed her lips. It's a topic she wouldn't like to probe more so if her friend wanted to shiver in the cold, then so be it.

At least, she offered something to do about it.