Tʜᴇ Rᴏᴍᴀɴ Sʟᴀᴠᴇ Gɪʀʟ [On hold]

Intermezzo - Jouw Naam (+16)

Met een luide plof raakte ik het bed. En keek toe, vanuit mijn ooghoeken, hoe hij zijn toga uittrok.

'Alstublieft', smeekte ik nog een keer in de hoop dat hij naar mijn gebeden zou luisteren.
Maar hij negeerde me en ging op zijn knieën op het bed zitten, nog steeds hoog uittorent boven mij.
  Ik kroop achteruit en keek hem angstig aan.
  Zijn gezicht was een hard masker en in zijn ogen lag een vastberaden blik, vergezeld door nieuwsgierigheid.

'Alstublieft', herhaalde ik. Maar ook deze keer was ik lucht voor hem.
  Ik lag voor hem op bed en het nam hem niet veel moeite om zijn knie tussen mijn benen te duwen en ze verder uit elkaar te drijven zodat hij ertussen kon.
  Eenmaal dicht bij mij boog hij over me heen.

'Waar is dat verlangen van vroeger?' Vroeg hij kortaf.
  Ilias wachtte niet op antwoord en zijn lippen raakten de huid van mijn hals. Een lang spoor van kusje trekkend.
  Ik kromde mijn rug toen zijn lippen mijn huid raakten. En een zachte kreun ontsnap me.

Ilias trok zich met een tevreden grijns op zijn gezicht terug en keek me aan.

'Je dacht dat ik het niet doorhad. Maar ik weet dat zelf jaren geen intens verlangen kunnen wegnemen.' Met nog steeds die grijns van voldoening boog hij zich naar voren en liet zijn adem mijn oor strelen.

'Oh, Aemilia toch. Wees niet bang. Ik ga je alleen laten kreunen tot je hees word, tot je onder me ligt te kronkelen en me smeekt tot je erbij neervalt', zei hij met een pauze alsof hij aan het denken was.

'Tot je mijn naam schreeuwt zodat heel Rome het zal horen', fluisterde hij in mijn oor als een lokroep van een serene.
Ik huiverde en Ilias glimlachte alleen maar door mijn reactie.

'Dit is nog maar een begin Aemilia,' fluisterde hij verder,' een begin van iets moois. Iets oneindig.'

Zijn lippen gingen verder met het onderzoeken van het plekje achter mijn oor tot het stukje huid tussen mijn nek en schouder. En alweer liet ik als reactie een kreun door de kamer zweven.
Mijn hormonen gierden het uit en kregen de bovenhand. Enkel en alleen door de aanraking van zijn lippen.

'Je bent van mij, Aemilia. Tot het einde', was het laatste wat hij zei voordat ik eindelijk zijn lippen op de mijne voelde.
  Ik voelde de hitte van zijn lichaam afstralen en dat deed me alleen maar meer naar hem verlangen.

Zijn tong en de mijne begonnen een wilde dans die ik nauwelijks kon bijhouden door de lust waarmee Ilias bewoog.
  Mijn hoofd tolde en mijn lichaam was overhit, maar ik wou meer. Meer van hem.
  Mijn voornemens werden weggebrand door het vuur en de passie die tussen ons ontstond. Ik kon niks anders meer doen dan geluiden maken die Ilias tot waanzin dreef.
  Zijn handen streken over mijn dijen, mijn borsten en mijn billen. Het ging allemaal zo snel.

Ik liet mijn handen over zijn stevige spieren glijden en in zijn zachte haren verstrikt laten.
  Hij greep me vast bij mijn heupen en trok me naar zich toe, mijn kleed gleed terwijl omhoog.
  Zijn handen pakten het fijne stof vast en scheurde het in minder dan een seconde en zo was ook de laatste barrière tussen ons verdwijnen.

Hij nam de tijd om me te bekijken en wanneer zijn ogen de mijne terug ontmoeten zag ik geen jongen meer, maar een man. Een man die iets wou en het zou krijgen.
  Hij boog zich terug over me en kuste mijn borsten.

'Van mij', fluisterde hij al grommend voordat hij met een harde stoot in me kwam.
Ik schreeuwde het uit. Goden. Hij vulde me helemaal.

Ilias' gezicht bleef boven me hangen toen hij zich een stukje terug trok en opnieuw hard in me stootte.
Ik jammerde en kreunde de minuten daarna. Tot ik met zijn naam op mijn lippen klaar kwam.

Ilias had niet gelogen, zijn belofte dat zijn naam door Rome zou galmen was waar gekomen.