14 DNI [PREMIERA 27.09.2023]

4.Krwistoczerwony pomidor

— Luka, wstawaj!

— Do szkoły się spóźnisz!

— Nie, nie! Do pracy! Masz trzydzieści cztery lata, żonę i dwójkę dzieci. Musisz ich utrzymać.

— To na nic.

— Haha ale lama.

Co jest...

Powoli otworzyłem lewe oko. Jednak po chwili błyskawicznie dołączyło do niego również i prawe.

Na szybko analizowałem swoją sytuację. Leżę w obcym miejscu, na dywanie. Nie, to nie jest obce miejsce, a salon mojego domku. Jestem na obozie. Zasnąłem tu wczoraj. Właściwie to już dzisiaj.

Zaś wczoraj... Pani Emma... Zadania... Gra... Ucieczka...

Boli mnie głowa.

— Wstawaj leszczu —rozkazał siedzący na ziemi Oscar ze zwycięskim uśmiechem.

— Leszczu? — powtórzyłem.

— A jak mam nazwać kogoś kto przegrał ze mną siedemnaście razy?

W salonie oprócz Oscara był jeszcze Mike i dwóch chłopaków spoza naszego domku. Okularnik i rudy.

— Mieliśmy was zawołać na zbiórkę — chłopak w okularach wyjaśnił sytuację pewnie czując na sobie mój pytający wzrok. — Dyrektor mówił, że śniadanie jest o 8.00, ale umówiliśmy się wszyscy na 7.00, pamiętacie?

— Każdy już był na miejscu, a wy sobie spaliście! — zaśmiał się rudy.

Wszyscy się zaśmiali. Ale czy to było na miejscu? Możemy się śmiać? Przecież w nocy byliśmy świadkami śmierci pani Emmy.

Zrobiło mi się słabo.

Nagle zauważyłem że wszyscy spoważnieli. Jakby dotarły do nich wczorajsze wydarzenia. Jednak zaraz znów się zaśmiali. Jednak, bardzo nienaturalnie, sztucznie. Wymuszali uśmiechy na swoich ustach.

— Idioci... — westchnął Oscar.

— Jak się czujesz? — spytał mnie okularnik.

— Carlos! — krzyknął rudy.

— Podobno nieźle wczoraj przypieprzyłeś w ziemię — dokończył chłopak po czym patrząc na rudego wzruszył ramionami. — Właśnie, nazywam się Carlos.

Czyli już wszyscy wiedzą o moim wypadku... Cóż, plotki się rozchodzą.

— A ja jestem Leo — teraz przedstawił się drugi gość.