Druga część bestsellerowej serii „48 godzin".
Luka Aberdeen, nastolatek pragnący w przyszłości zostać śledczym, wybiera się na obóz detektywistyczny. Nigdy się nie spodziewał, że jego wymarzone wakacje okażą się obozem przetrwania. Czternaścioro obo...
Gwałtownie zerwałem się zziemi czując strumień lodowatej wody na swojej twarzy.
Otworzyłem oczy i zobaczyłem przed sobą dziewczynę z kolorowymi kucykami trzymającą pusty już kubek.
— Sorki... — powiedziała. — Musiałam cię obudzić.
— Raczej nie tak się wybudza osoby, które zemdlały, Sahalie! — powiedział ktoś inny.
Przez chwilę nie pamiętałem, co się stało. Rozejrzałem się. Było tu kilka osób. Oscar. Mike. Różowowłosa, która oblała mnie wodą. Oraz... dziewczyna w kapturze i czapce? Aż tak jej zimno?
Racja... przed chwilą pani Emma...
— Ona... — zacząłem. — O-ona żyje?
— Nie wygląda mi na to — powiedziała dziewczyna z podwójną ochroną głowy.
— N-nie żyje... — powtórzyłem do siebie.
— Co to był za wrzask?! — usłyszałem za plecami.
Odwróciłem się i zobaczyłem za sobą rudego chłopaka.
— Sorki... To chyba ja — Mike zaśmiał się nerwowo.
— Nie zmuszaj się do śmiechu — burknęła dziewczyna w kapturze. — W tych okolicznościach to nie jest wymagane. Nawet więcej: niewskazane.
Ostatnie co pamiętam przed utratą przytomności to okropnie głośny krzyk Mike'a. Serio. Nigdy nie słyszałem czegoś równie głośnego.
— Mamy tu trupa — dziewczyna w kapturze zwróciła się do nowoprzybyłego. — Zawołaj resztę.
Rudowłosy stał nieruchomo, prawdopodobnie analizując jej słowa.
— Hę? — powiedział w końcu przechylając głowę na bok. — Trupa? Cz-czekaj, że trupa trupa?! Takiego martwego trupa?!
— Tak, właśnie takiego — westchnęła blondynka.
— Z-zawołam panią Emmę!
— To nie będzie konieczne — powiedział Oscar podnosząc się z trawy. — To właśnie ona jest martwym trupem.
— C-co?! To musimy zadzwonić po policję! Po co mam zawołać resztę?!
— P-po prostu to zrób! Proszę... — odezwała się dziewczyna, która wcześniej wylała na mnie wodę. — Zaraz wam wszystko wyjaśnimy.
— J-już! — odparł rudy i pobiegł w stronę domków.
— Sprawdziłem domek opiekunów — powiedziała postać, która do nas przybiegła. — Pusto. Nie ma tam nikogo.
Przyjrzałem się nowo przybyłemu i ku swojemuzaskoczeniu rozpoznałem w nim kotomaniaka z poranka. Levi.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
![14 DNI [PREMIERA 27.09.2023]](https://img.wattpad.com/cover/120829757-64-k374777.jpg)