Change of Heart (frankiana)

Chapter 1

"Dad please! I'll talk to you later there's a lot costumer right now! "

"How many times do I have to tell you! You should close down that stupid restaurant of yours!  It won't help you live, You're just wasting your time and money, So you better come here and help me manage our company! ".
bumuntong hininga siya bago sagutin ang ama

" You know that I want to be known because of my hardwork not because of your name right?, Please let me be, I'm hanging up now Dad"

"No! Diana , I'm  still talking to you don't you dare hang up on me! "

"Bye Dad! "

"Diana! Dia-"
at ibinaba na ng dalaga ang kanyang telepono
iginala niya ang kanyang paningin sa kusina at kitang kita kung gaano ka busy ang kanyang mga empleyado halos walang maririnig kundi tunog nang kutsilyong tumatama sa tadtaran mga iniluluto at tunog ng bell na hudyat na tapos at handa nang iserve sa naghihintay na mga costumer.

"This is going to be a long day"
buntonghininga at isinuot na ang kanyang uniporme sa pagluluto.

Samantala mapapansin sa kabilang dako ang dalawang magkaibigan na katatapos lang kumain at nagkukwentuhan
"Wow that was so good,  I want to eat here again tomorrow! "

"Told you! You will like it, but sadly we can't, remember we are going to visit my mom? "

"oh yeah, I forgot maybe some other time"

hiningi na ng kanyang kaibigan ang bill at sila'y umalis na upang makapagpahinga na siya dahil malayo layo pa ang kanilang pupuntahan bukas para bisitahin ang ina ng kanyang kaibigan na may sakit at kailangan din nilang gumising ng maaga para hindi maabutan ng traffic.

"Boss! confirm nakarating na nga siya ng bansa!  anong sunod naming gagawin? "
tanong ng lalaki sa kanyang kausap sa telepono na mababakas sa hininga ang galit nito.

"sundan niyo lang hintayin niyo ang sunod kung iuutos"

"Ok boss copy"

Gusto man niyang puntahan pero hindi pwede hindi siya dapat magpadalos dalos sa kanyang desisyon matagal n niyang hinihintay ang pagkakataon na ito,  at ngayong dumating na hindi siya gagawa ng hakbang na makasisira sa kanyang mga plano.
-------

"Home sweet home! "
masayang wika niya habang ipinapasok ang kanyang mga gamit.

"Macy!  Im glad I came back,  I miss my room, my stuff here,  the environment,  the karinderya that we used to ate at.. ahh I missed the sinigang let's visit the karinderya later?"
masayang sabi niya at umaasang papayag ang kanyang kaibigan

"Im Impressed that you already pronounced it right.. hahaha not kandelerya haha"
hampas ang tugon niya sa kanyang kaibigan na hanggang ngayon ay hindi parin pala nakakalimutan ang maling pagkakabigkas niya siya karinderya..  na naging rason para siya ay tuksuhin at tawanan na naging hobby na siguro ng kanyang kaibigan

"Yah. Stop it I had enough of your laughs because of that kalimutan mo na yon!".

"hahaha.. sa tingin mo ba ganun lang kafaling kalimutam yun? haha.. and the karinderya closed year ago,  I don't know the reason, maybe they moved out of the city?! "
tuloy tuloy niyang paliwanag kitang kita naman sa kanyang mukha ang pagkalungkot dahil hindi na niya matitikman ang kanyang paborito at syempre ang may ari ng karinderya na hindi na niha itinuring na iba.

"I should have come sooner,  I couldn't  even say goodbye to nanay"
malungkot na pagkakabigkas niya
"if Dad just let me,  Arghh"
inis, panghihinayang at lungkot ang kanyang nararamdaman ngayon

"You know what Take a rest I know you're tired don't stressed yourself ok?"
suhestiyon niya sa kaibigan habang iginigiya papasok ng kanyang silid.

"alright, alright you dont have to pushed me"
at pumasok na siya sa kanyang silid,  walang pinagbago kung paano kiya ito iniwan ay yun parin ang kanyang naabutan nagpapasalamat sa kaibigan at pinanatili nitong malinis at maayos ang kanyang silid sa loob ng ilang taon
--------