Undecided

3. "Co się stało?"

~ Louis ~ 

- Oj nie daj się prosić Andy.- wziąłem głęboki wdech i popatrzyłem na mojego kolegę.

Siedzieliśmy właśnie w "The Franks". Była godzina 5. Prosiłem mojego najlepszego kumpla o to by zajął się Lisą. On kręcił głową i przeczył. Ja byłem chyba gotów błagać Go na kolanach, ale jednak się powstrzymałem bo się zgodził. Wyszedł po 20 minutach, a ja zostałem sam w kawiarni.

Siedziałem wpatrując się w okno. Nagle obok mnie pojawiła się wysoka brunetka. Uśmiechnęła się i podsunęła mi pod nos moje własne zdjęcie. Przewróciłem oczyma. Czasami to mnie irytowała. Złapałem za długopis, który trzymała w drugiej dłoni. Podpisałem jej ten pieprzony "obrazek" i spławiłem ją wzrokiem.

Zamówiłem kawę. W sumie byłem totalnie znudzony. Ludzie na ulicach spieszyli się niewiadomo gdzie. W sumie świat tak poszedł do przodu, a teraz czuję się jakbym był cały czas w latach 90tych. Kelnerka po jakichś 5 minutach przyniosła zamówienie. Wpatrywałem sie w czarny płyn i myślałem. O wszystkim i o niczym. 

Ja: widzisz, ja już czekam na Ciebie!

Nie odpisała mi.

Ja: Bethy?

Ja: Beth odpisz, bo teraz to naprawdę zaczynam się niepokoić.

Ja: Beth...

Ja: cholera

Serio, była już 6, a po niej ani śladu. 

Ja: odpisz mi kobieto

Ja: jesteś nienormalna

Ja: Beth! 

Ja: dobra, nie ma Cię, a jest 15 po 6, wychodzę...

Ja: ostatnia szansa?

Ja: dobrze w takim razie

Ja: wychodzę!

Zebrałem się i w duchu miałem nadzieję, że odezwie się do mnie. Brzmiało to bardzo dziwnie, ale martwiłem się o mojego wroga. Kiedy wyszedłem od razu zapaliłem papierosa. Uspokoiło mnie to, ale nadal czułem się jakiś nieobecny. Gdy mój telefon zaczął wibrować nerwowo sięgnąłem po niego do mojej kieszeni. 

Bethyy: Louis ja przepraszam...

Ja: coś się stalo?

Ponownie nie otrzymałem odpowiedzi. Czujem się taki chamski- czemu? Po prostu tak jakoś...Ona teraz była bezbronna, w sumie taka się wydawała. Nie chciałem się narzucać, ale jej ostatni sms mnie totalnie zdziwił. 

Bethyy: przyjdź- proszę...