Töre

Bölüm 23

Töre
Bölüm 23
X: Deniz!!
Melekle Deniz o tarafa bakar
Deniz: Senin ne işin var burda?
X: Hiç bir yere gidemezsin!
Deniz: Sen niye karışıyorsun Damla?
Damla: Bak çok tehlikeli. Abimle Songül Ablanın başına ne geldiyse size olur! Bu sefer ama Berdel değil, Ölüm olur
Melek: Ben buna razıyım. Buna razı olarak çıktım ben bu Yola
Deniz: Kimseye birşey anlatma ve bizim gitmemize izin ver
Damla: Dikkat edin kendinize
Melek: Merak etme der Gülümser
Damla da Gülümser
Deniz: Damla sen bize bu iyiliği yapıyorsun ama ben sana iyilik değil, Kötülük yaptım. Özür dilerim
Damla: Önemli değil
Deniz yüzüğünü çıkarır ve Damla'ya uzatır. Damla Denizin elinden yüzüğü alır. Deniz Damlanın elini tutup sarılır ona
Deniz: Teşekkür ederim
Damla geri çekilir
Damla: Birşey değil der Gülümser
Deniz: Abime de gerçekten ondan özür dilediğimi ve ona ne söylediysem pişman olduğumu söyle
Damla: Tamam
Melek: Damla biliyor musun? Sen gerçekten çok iyi bir Kızsın. Senin gibi bir Kız Berdele verilmemesi gerekirdi
Damla: Teşekkür ederim. Sizde çok mutlu olun. Sakın sizi bulunmalarına izin vermeyin
Melek: Tamam der ve Denizle birlikte giderler
Damla gülümseyerek arkalarından bakar
Ali: İnşAllah senin dediğin gibi olur
Eylül: Olacak İnan bana
Ali: Tamam
Eylül Gülümser
Ali ayağa kalkar
Eylül: Bir yere mi gideceksin?
Ali: Evet ben bir Arasın yanına gideyim
Eylül: Nerde olduğunu biliyor musun?
Ali: Bilmiyorum ama tahmin ediyorum der ve mezarlığa gidip Arasın yanına oturur
Aras: Ali Abi
Ali: Burda olduğunu tahmin ediyordum
Aras: Keşke hâlâ yaşıyor olsaydı değil mi?
Ali: Keşke... Ama sende bir gün onun yanında olacaksın. Ama bunun için daha çok gençsin
Aras: Neden şimdi onun yanında değilim? Gidip niye ona Abilik yapamıyorum
Ali ellerini Arasın kafasına yapıp ona bakar
Ali: Sakın öyle birşey deme bir daha. Kübra orda çok mutlu. Ve sen oraya gitmek için daha çok gençsin
Aras: Abi... Benim Kübranın ihtiyacım var...
Ali: Kübra olmaya bilir ama ben varım burda. Bende senin bir Abin sayılırım
Aras: Ama Kardeşim başka sen başkasın Ali Abi
Ali: Öyle tabi. Ben asla Kübranın yerine geçemem. Haklısın...
Songül: Güney biz belki seninle artık eskisi gibi olamayız
Güney: Öyle deme der yanağına dokunur
Güney: Sen beni sevmiyor musun?
Songül: Seviyorum tabi. Sevmemek mümkün değil ki
Güney: O zaman?
Songül: Bu içimdeki acılar peki? Onlar silinmez ki...
Güney: İzin ver kendimi sana affettireyim
Songül: Bunu nasıl yapacaksın?
Güney: Bilmiyorum ama herşeyi deneyeceğim der Songül'ün kalbine dokunur
Güney: Burasının tekrar benim olması için herşeyi yapacağım
Songül ve Güney birbirlerine bakarlar
Damla Eylül'ün evine gidip kapıyı çalar
Eylül kapıyı açar
Eylül: Damlacım. Nerdeydin sen
Damla: Dışardaydım
Eylül: Yalnız mı?
Damla: Evet
Eylül: Bir daha Akşam Akşam dışarda gezme
Damla: Tamam merak etmeyin Eylül Öğretmenim der içeri girer
Damla: Ali Abiyle Aras Yok mu?
Eylül: Yoklar. Birazdan gelirler
Damla: Anladım
Aras: Keşke gelse Kübra şimdi. Dese ki. Abi ben burdayım. Seni asla bırakmam dese
Ali: Senin istediğin şey çok zor biliyorsun değil mi?
Aras: Biliyorum der gözünden yaşlar akıyordur
Ali: Aras bak sen iyi değilsin. Gel Eylül'ün evine gidelim dertleşelim seninle
Aras: Tamam peki der göz yaşlarını silip kalkıp bir kaç adım atarlar
X: Arkana bak! Burdayım ben!
Ali'yle Aras arkalarına bakarlar
Son
Vote ve Yorum vermeyi unutmayın
Yb 13 Vote 25 Yorum