Çocukluk aşkını kuma getiren bir adam...!
Aşkına karşı çaresizce savaş gösteren bir kadın...!
Kaderin onlara oyunu olan bir diğer kadın..!
Ve...
Kader...!
Sorun dolu günlere adım atacağımız bölümlere ilk adımı atıyoruzzz
~~~~~~~~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5 ~ İnsanın en kötü huyu, yanıldığını kabullenmemesidir. Bu bazen yaralar, bazen ağlatır, bazen de pişirir. Kontrol etmen lazım kendini bakalım yanılmışsınız, bakalım ne kadar yanmış ne kadar ağlamışsın. Dönüp kendi içine bakmalısın ki insan olmaktan geri kalmayasın ~
Her gün geçmem gereken sınavlar artarken ben sadece pes etmek istiyor ama bunu bile başaramıyordum.
Elfesya'nın çığlığı yetmezmiş gibi Pakdil hala'nın yükselen sesi bir çok soruna yol açacaktı. Bundan gayet emindim.
"Neler oluyor? Ne bu bağırış-çağırış?!"
Hesap sorarcasına ileri atılan Kavin annemin ardından gitmiş ve bir kaç hızlı adımlarla öne geçerek,göz yaşlarına gark olan kızımı görmüştüm.
Ağlıyordu..
Az önce yüzünde güller açan kızım şimdi sadece ağlıyordu.
"Kim buna bisiklet almışsa halt etmiş! Az kalsın eziyordu beni."
Eteğini temizleyerek konuşan Pakdil halaya asla anlam veremiyordum. Küçücük çocuktan ne istiyordu? Tamam,Bengin onun yeğeni olabilirdi ama Elfesya da onunla aynı kanı taşıyordu. Sürekli Fıraz'ı çok sevdiğini dile getiriyorken ne diye onun kızı ile böyle gaddarcasına konuşuyordu?
"Küçücük bisiklet seni ezecekti değil mi Pakdil?"
Uzun süredir Pakdil halanın Kavin ana için sorunlar yarattığından adım gibi emindim. Sürekli çıkartmış olduğu kavgalar bizi canımızdan bezdiriyordu. Eğer Azer ağa olmasaydı çoktan Kavin hanım onu bu konaktan göndermişti.
"Bana mı laf yetiştireceksiniz? Küçücük çocuğun vermişsiniz eline bisikleti sonra da gelip tepeme çıkıyorsunuz."
Gözlerini süzdürerek giderken daha fazla ağlamaya başlayan Elfesya kelimenin tam anlamıyla kalbimi paramparça etmişti.
"Kuzum,ağlama kurban olduğum."
Hıçkırıkların eşlik ettiği kısık ses tonu ile konuşuyordu.
