gamlı | jeon jeongguk & kim namjoon

4;

Çok yalnız hissediyorum bu gece, hyung.

Bunu nasıl ifade ederim bilmiyorum. Bir ailem yok, arkadaşlarım yok; normalden daha normal değil mi böyle hissetmem? Öyle, öyle olsa gerek. Üstüne üstlük en azından diyebileceğim param bile yok. Sanırım beni mutlu eden hiçbir şey yok, senin dışında.

Fakat öyle ya, sana da sahip değilim. Sen de yoksun. Hayatımda değilsin ki. Sahip olduğum hiçbir şey yok.

Bu yalnızlığı hissettiğimde yaşamak istemiyorum hyung, biliyor musun?

Koca bir hiç. Hayatım, yaşantım, isteklerim, arzularım...

Bana bir yol göster, Namjoon hyung.

Bu geceler üzerime üzerime geliyor, boğuyor beni. Tüm bu karanlık ellerini sarıyor boğazıma, var gücüyle sıkıyor gibi. Gözlerimden yaş akmaya başlıyor, ağzımdan tek bir ses bile çıkmıyor. Ölüyorum. Anlatamıyorum ama ölüyorum, dinlemiyorsun ama ben tükeniyorum hyung.

Oysa yaşamak ne kolay şey... İnsanlar işe gider, işten döner, arkadaşlarıyla vakit geçirir, belki ailesi vardır evlerinde onları bekleyen belki bir başkası... Benim ise, söyledim gerçi, hiçbir şey. Dandik bir işim, hurda bir apartman dairem, bir de her gün kalbimi cayır cayır yakan sevgim.

Lanet şey, hayatımın koca bir hiç olmasının yanı sıra sevgim de hiçten öte değil.

Şu ayaklarım altına uzanan kiremitlerden sallansam, atsam kendimi aşağı da betona çarpar çalmaz parçalanan kaburgalarım kalbime saplansa, aynı zamanda da kafatasım yarılıp beynim dört yana dağılsa; acısızca ölüversem arkamdan ağlar mıydın?

Hyung. Çok yalnız hissediyorum. Yıldızlar bile bana bakmıyor. Ben onları izliyorum, onlar ise hiç, hiç...

Biliyor musun hyung, artık ben çok sıkıldım.

Kaybedecek hiçbir şeyim yokken neden kaybedecek bir şeyleri olan insanlar gibi yaşıyorum ki?

Yalnız sürmekten sıkıldım bu yaşamı. Mutlu değilim, huzur nedir unuttum gitti bile.

Yanına geleceğim hyung.

Umrumda değil, sana söyleyeceğim.

Yumruk mu atarsın suratıma, bağırıp çağırıp işimden mi edersin bilmiyorum. Fark etmez.

Sonrasında yeniden bu çatıya çıkar, kusursuz planımı tıkırı tıkırında gerçekleştiririm. Kimse neden diye sormayacaktır.

Belki Tanrı, o da beni karşısına alırsa.