I'd Lie ~Taylor Swift

Chapter One

Umupo na ko sa aeroplano. Nasa pinakadulong bahagi dun sa may bintana. Sinaksak ko ang earphones sa tenga at nakinig na nang kanta.

~I don't think the passenger seat,

Has ever look this good to me.~

Napatingin ako agad sa mp3. Whattataw. Tadhana nga naman mapaglaro, nakakatawa kasi this song really hits me. Hard. Coincidence lang ba toh o sadyang pinapaalala lang nito lahat sakin. Final goodbye is that you? Aga mo ata ah? Well nandito nalang toh let me go with the flow.

<<< Flashback

Kinakabahan ako nun. Palagi akong nasipat sa salamin at tinitingnan ang itsura ko. Kung ayos ba. Kung mukha na ba kong tao. O kung unggoy pa rin ba ako? Basta kinakabahan ako. Pero kahit kinakabahan ako may ngiting sumilay sa labi ko. I looked at myself as I held the candle near my chest. I couldn't help but blush. Nakakatawa lang kasi na the day na he asked me kung payag ba daw ba akong maging escort(?) niya sa prom, pero more like he just said the words and I'm his ----- este pumayag na ko bigla. Sabi pa niya with a bored expression.

"Tayo nalang partner sa prom," sabi niya na nakatingin sa harapan. At ako naman sobrang na-shocked. Alam niyo kasi kahit di niyo tinatanong ay isa siyang 'hearthrob' dito sa school, at kahit ayaw ko mang aminin ay nagwagwapuhan ako sakanya, actually ang gwapo nga niya.. Nagpasalamat nga ako at di siya nakatingin sakin, kundi mapapahiya lang talaga ako. Kasi I'm burning reddd, that time.

Pero dahil likas na may curiosidad sa katawan ang tao kaya nagtanong ako, baka may pag-asa ;D !

"Huh? Bakit naman?" sabi ko, tumingin siya sakin kaya kinunot ko ang noo ko baka makahalata pa toh >.< !

"Your mom asked me so stop asking." Yeah. Ako na. Ako na si Super Assumingera girl. Oo nga noh? Bakit naman siya mag-aaya eh kababata/bestfriend na di masyadong close lang naman niya ako. Spell Assumingera. Kapital A-K-O.

Dapat kasi down to earth tayo lageh di yang nagpapadala tayo sa ating mga high hopes -__- ! Psh. Pahiya ako masyado.

"Yeah, yeah. Pwede ka namang tumangi. As if naman gusto kitang maging kapartner !" sabi ko. Eh sa napahiya ako eh. Humarap siya sakin sabay sabing.

"Tatanggi ako. Tas ano pag may nangyari sayong masama ako ang sisisihin?" The !!!! Nerveee !!

"Malaki nako kaya no need." Sabi ko at binawi ang tingin ko at tiningnan na lang ang pisara.

"Psh." Alam ko alam ko yang mga psh-psh niya na yan. Naiinis siya. Paki ko.

Kaya ayon andito ako ngayon na parang bubuyog na may pulang pwet na di mapakali sa kakalakad.

Namamasa na nga rin ang kamay ko. Arrgghhh. Bakit ba kasi ako kinakabahan? Arrrggghhh !!

I bit my nail to ease my stress pero nang may kumatok parang lumabas na ang puso ko. Oa masyado -__- !

Inayos ko ang sarili ko na kanina ay naging isang negosyante na malapit nang malugi. I composed myself. Hoo. Kaya ko toh. Aja !

Binuksan ko ang pinto na may yamot na itsura.

"Oh bakit nanaman nakakunot yang noo mo anak? You should be happy dahil js niyo ngayon," sabi ni papa na nakangiti. I frowned.

"Why would I? Para namang walang next year." sabi ko with a bored tone. Yeah I know. Magaling talaga ako. Magaling umarte. Well, in fact magaling na magaling.